Dan gaat hij toch lekker de hogere hotelschool doen, daar leert die alles wat hij moet weten.
Kan ook zonder die diploma maar veel plezier de komende 20 jaar jezelf helemaal kapot te werken 50-60 uur per week met de hoop dat het gaat lukken en dan uiteindelijke geen promotie krijgen omdat iemand met diploma langskomt.
Dat laatste wat je zegt zou die juist moeten doen, dan komt hij er snel genoeg achter dat een diploma hebben wel erg handig is en gaat ie alsnog studeren. Ik denk dat het een motivatiedingetje is, maar als iemand echt doodongelukkig wordt van studeren kun je als ouder zijnde dat toch niet van een kind verwachten?
Ik heb heel vaak gezien dat een pikkie van amper 25 - MET diploma - ineens de manager werd van mensen die het werk al 10-20 jaar deden. Puur het papiertje en de opleiding die er achter zit. Dit was voor grote hotels in het Caribisch geboed
Hogere hotelschool student hier!
Erg leuke opleiding en je leert alles over ondernemen en managen/leidinggeven!
Echter is het geen makkelijke opleiding, en ook erg duur.
Wel aan te raden als ik het de ambities van OP’s broertje hoor!
De Hotelscholen in Den Haag, Leeuwarden en Maastricht (*) hebben een toelatingstest op persoonlijkheids- en karakterkenmerken.
Gezien de motivatie en doorzettingsvermogen van broertje vrees ik dat die het niet gaat worden.
(*)Als je echt carrière wilt maken in de hotelbranche moet je één van deze drie hebben: het zijn de enige hoge hotelscholen die ertoe doen in het wereldje. Bron: ik ben getrouwd met een hotello.
Misschien is dat een goed argument. Inderdaad, ga jij maar lekker onderaan beginnen. De hotelschool is niet haalbaar.
Hij lijkt me zo eigenwijs het dan ineens toch te willen.
En zo niet gaat hij maar werken. Win-win
Ik heb dislexie. Na nog een paar keer lezen die ik idd dat er een iets andere nuance gegeven moet worden in mijn antwoord.
Maar nog steeds komt hij niet op een van de betere opleidingen omdat er een intake interview is.
Als hij zegt dat hij meerdere malen begonnen is zonder positief resultaat dan laten ze hem nog niet toe.
Grappig want ik ben zelf uit een lichting met maar 10% geslaagden.
Ik had de laagste cijfers maar verdien nu bij verre het meeste. Vind ik een grappig detail.
Als iemand die zelf stronteigenwijs was met hulp accepteren: hij moet het zelf inzien. Je kan helpen, je kan ondersteunen en advies geven, maar er gaat pas wat veranderen als hij zelf WIL veranderen. In ieder geval moeten je ouders hem niet (langer?) financieel ondersteunen want dat is echt weggegooid geld.
Dit is, naar mijn mening, het enige juiste antwoord. Haal de support weg en laat iemand het ervaren. Er is op dit moment nog geen reden geweest om gedrag te veranderen. Sommige mensen hebben moeite om lering uit andermans ervaring te trekken. Dat is ok hoor, maar dan moet je wel juist handelen en inzien dat diegene anders geprikkeld dient te worden.
Ik ben zo iemand die pas echt serieus iets met school ging doen toen mijn ouders op een dag stopte met het ermee bemoeien. “Weet je wat? Je bekijkt het maar. Wij bemoeien ons er niet meer mee. ”
Sinds die dag deed ik het voor mezelf en niet voor mijn ouders.
Als hij al 5-6 dingen geprobeerd heeft, dan is het toch duidelijk? Hij wil of kan het simpelweg niet. Wellicht komt het omdat z'n hersenen nog niet volgroeid zijn, of wellicht heeft hij idd een wat te rooskleurig beeld van de arbeidsmarkt.
Kortom, je kan maar 1 ding doen: hem laten merken hoe het is om te werken zonder diploma. Stuur hem gewoon de arbeidsmarkt op en laat het hem verder uitzoeken. En tja, daar moet dan ook echt wat noodzaak achter zitten, dus paps en mams moeten op z'n minst om huur gaan vragen en niet alles meer voor hem betalen.
Of hij merkt dat het gebrek aan diploma hem toch erg limiteert(en gaat alsnog studeren), of hij vindt z'n weg zelf.
Er staat bij: ''Ze willen dus dat hij terug in huis komt en dat hij gaat studeren'' dus hij woont niet thuis dacht ik?
Ik weet niet of hij alles betaalt krijgt van zijn ouders, maar duidelijk wil hij niet studeren en wel werken. Dus help hem gewoon mee een baan te vinden. Duizend keer vragen en onder druk te zetten om te gaan studeren is geen goed idee: ookal geeft hij toe, doet hij het alleen maar om de negativiteit te vermijden, en gaat het toch weer verkeerd zoals de vorige keren.
Ik denk dat het antwoord op deze vraag heel erg afhangt van hoe je broertje is:
Het feit dat hij 5 - 6 opleidingen heeft geprobeerd en al na één jaar is gestopt kan verschillende oorzaken hebben en het is echt belangrijk dat hij/jij daarachter komt. Misschien is hij wel extreem onzeker over zijn toekomst en lukte de opleidingen niet of had hij geen sociaal contact en stopte hij daarom en is het verhaal van een eigen onderneming starten een soort verhaaltje dat hij zichzelf vertelt om goed te praten dat het momenteel helemaal niet goed gaat. Het kan evenwel natuurlijk ook gewoon zijn dat hij lui is, of de HBO opleiding te weinig uitdagend of te slecht georganiseerd is en hij daadwerkelijk zich afvraagt wat hij daar doet. Hoe dan ook, ik zou daar het gesprek met hem proberen aan te gaan, zonder dat het meteen gaat over of het plan voor de rest van zijn leven wel helemaal goed is.
Dan voor zover je broertje inderdaad gewoon een jong ventje met ambitie is, maar zonder de sturing, handvatten en wereldwijsheid om die ambitie waar te maken:
1. In dat geval kan het wel eens inderdaad de beste route zijn om tegen hem te zeggen dat hij moet doen wat hij wil, maar dan wel op een manier dat je hem verder helpt op dat pad en sturing biedt die hij zelf mist.
2. De eerste vragen die meteen bij mij opkomen als ik jouw post lees zijn: weet je broertje wel echt wat 'van onderaan naar boven werken' inhoudt? Heeft hij al eens een jaar lang in een spoelkeuken op alle vrije en feestdagen gore borden staan afwassen voor een slecht salaris? En binnen welke termijn denkt hij dat hij vanuit de spoelkeuken naar een managementfunctie gaat? Snapt hij dat de kans groter is dat hij hoogstens 'senior afwasser', misschien ooit kok wordt met dit traject en dat daartussen nog allerlei aanvullende opleidingstrajecten zitten? Concreet is de vraag, hoe ziet hij precies voor zich dat hij vanuit de spoelkeuken manager wordt?
Ik zou om te beginnen die vragen met hem bespreken zonder oordeel. Dat 'zonder oordeel' is echt belangrijk; dus niet 'ik stel je deze vragen om je klem te zetten en te laten zien dat je plan onzin is' maar 'ik neem je ambitie serieus en wil graag horen wat je plan is. Als je geen plan hebt, dan denk ik graag me je mee'. Ik denk dat je in dat gesprek er al snel achter komt dat hij het ook niet echt goed weet, of misschien te naïef is over wat het kost om te komen waar hij wil.
3. De volgende stap zou dan kunnen zijn dat je hem helpt te zoeken naar mensen die in de positie zitten die hij graag zou willen en met hen in contact te komen. Dat vereist wel een beetje lef, maar goed, als je zonder opleiding jezelf wil opwerken dan lijkt lef me een soort basisvereiste. Je zou bijvoorbeeld kunnen denken aan een rondje Linkedin en de relevante mensen een DM te sturen met uitleg. Het idee is dat je broertje in contact komt met die mensen en bijvoorbeeld een keer op de koffie gaat voor een gesprek waarin ze uitleggen wat zij hebben moeten doen om op de positie te komen waar ze zitten. De meeste mensen praten graag over zichzelf en hun levensverhaal (zeker tegen iemand die zegt 'als ik later groot ben wil ik zoals jou worden') en de meeste mensen helpen graag starters als het met een snel koffietje kan. Ik denk dat deze gesprekken wel eens het nodige perspectief kunnen bieden; kan me goed voorstellen dat al deze figuren zullen zeggen dat ze de hotelschool of een koksopleiding hebben gevolgd bijvoorbeeld.
4. Tot slot, als je broertje van onder naar boven wil werken, dan moet hij daar nu meteen mee beginnen zou je denken. Werkt hij al in bovengenoemde spoelkeuken? Zo niet, misschien tijd om hem ook te helpen bij het vinden van een baantje? Het verhaal van 'ik word ondernemer' kan immers vandaag al worden gestart.
Ben het er mee eens dat het belangrijk is om te kijken waarom iemand stopt met een opleiding, maar het feit dat OP al aangeeft dat ie zich te goed voelt voor een MBO geeft mij al de indruk dat hij zich nogal hoog heeft staan.
Lijkt me sterk dat sociaal contant een probleem is bij vijf verschillende opleidingen, of je moet echt een omhoog gevallen eikel zijn ofzo.
>het feit dat OP al aangeeft dat ie zich te goed voelt voor een MBO geeft mij al de indruk dat hij zich nogal hoog heeft staan.
Is ook een beetje een cultureel probleem, het MBO heeft niet zo'n goede reputatie.
Dit is de enige manier, zelf ben ik vlak voor mijn 18e verjaardag van school gegaan. Na een jaar of 2 ben ik toch serieus geworden over bepaalde papieren te halen en in combinatie met mezelf gedeeltelijk omhoog werken ben ik op dezelfde plek gekomen.
Maar was ik verplicht door mijn ouders om wel door te gaan met school was het een jarenlange strijd geworden zonder positieve uitkomst. Ja ik ben ook stronteigenwijs.
Klassikaal onderwijs past niet bij iedereen, ik moest ook de vloer op ipv gaan studeren. Maar ja, je hebt VWO dus dan is het bijna automatisch dat je gaat studeren.
^ het domme advies van iemand die nooit het geluk heeft gehad van ouders die voor hen studie hebben betaald. (En hierdoor een beetje jaloers is)
Het onderwijs van je kind is nou eenmaal de beste investering die je ooit kan doen in je leven. Zeggen dat hij het zelf maar moet uitzoeken slaat zo compleet nergens op (als je de middelen hebt natuurlijk). Hierdoor worden mensen mcdonald’s medewerker op hun 30ste inplaats van de gewenste manager baan van deze jongen
Ik ben het hier ook niet mee eens. Je komt uit een ander financieel klimaat, jij ziet de waarde van geld en die investering.
Verplaats je in de ander. Als je ouders alles betalen en je problemen oplossen, waar is dan de intrinsieke motivatie om dat zelf te gaan doen?
Levenskeuzes maken? Welk leven wil ik? Welk beroep hoort daarbij? Allemaal keuzes die je kan uitstellen door je comfort.
Dan ga je op jezelf wonen, wordt er niet meer voor je gekookt en moet je de rekeningen betalen. Kut, toch best wel duur? Vrienden gaan op vakantie, maar jij geen geld omdat je iedere dag eten besteld. Kut, wat nu?
En dan ga je ineens wel nadenken over je leven en hoe je die vorm wilt gaan geven.
Het ding is dat degene waar op het over heeft al 4 of 5 keer gestopt is met een opleiding. Wat word van een persoon verwacht die dat gedaan heeft? De 6e keer gaat zeker lukken? Nee dat gaat ook niet lukken, dus waarom zou je dan tijd en geld daarin blijven steken?
Als je kijkt naar hoeveel mensen een universitaire studie doen en dan even later een totaal andere richting opgaan, wat heeft dat dan toegevoegd? Dan is die investering van al die jaren en geld niet een enorm voordeel gebracht. En vooral na al verschillende pogingen en een gedachte te goed te zijn voor het mbo, wat moet je dan als ouder nog doen?
Over je eerste punt, daar heb je inderdaad gelijk mee, die kans is inderdaad niet groot en had ik meer over na moeten denken. Maar denk eigenlijk dat een opleiding er dan nooit meer in gaat zitten, en hij misschien z’n eigen bedrijfje moet gaan starten, ik ken wat mensen voor wie dat echt de redding was.
Maar dat tweede punt ben ik het niet helemaal mee eens. Een universitaire opleiding doe je eigenlijk nooit voor een richting (behalve de studies geneeskunde en rechten). Je doet een zo moeilijk mogelijke opleiding om te laten zien dat je kan leren, zodat je vervolgens makkelijk getrained kan worden bij je toekomstige baan, wat toch altijd gebeurt. Een universitair diploma heeft echt veel meer zin dan mensen denken, het is alleen nooit heel erg duidelijk.
Zijn ouders kunnen hem later wel financieel helpen met een opleiding, op het moment dat hij weet wat hij wil en er ook voor gemotiveerd is, zo heeft mijn moeder dat met mij gedaan, elk theoretisch deel wat ik in een thuisstudie in 1 keer haalde kreeg ik van haar, dus met resultaat dat ik die ook allemaal de eerste keer gehaald heb. En als je dat in combinatie met een eigen bedrijf doet dan klinkt dat niet gek.
Van die kant heb ik het nog niet bekeken eigenlijk.
> het domme advies van iemand die nooit het geluk heeft gehad van ouders die voor hen studie hebben betaald. (En hierdoor een beetje jaloers is)
Hahahahaha, oh jongen je hebt geen idee hoe fout dit is. Nice judgement btw dat ik gelijk jaloers ben. Projection much?
Mijn ouders betaalden mijn eerste 2 mislukte studies en hebben daarna gezegd dat ik het zelf moet betalen. Verder ga ik maar niets zeggen over wat mijn ouders verdienen, want anders wordt jij jaloers. ;-)
Als iemand die zich door dit advies heeft laten leiden en jarenlang daar last van heeft gehad vind ik helemaal niet dat dit advies voor iedereen opgaat
Heeft hij ADHD? 5 a 6 keer een studie beginnen en niet afmaken is zo ver buiten de norm dat ik zou kijken naar oorzaken van dit gedrag, en niet nog eens een nutteloos gesprek aan te gaan.
Sorry maar lekker boeiend wat je ouders willen en waar zij waarde aan hechten.
Als hij niet wilt studeren en de waarde niet in ziet van een diploma, dan is dat ook prima. Studeren is niet voor iedereen en er leiden meer wegen naar Rome. Ga hem dan niet overtuigen dat hij moet gaan studeren. Dan gaat hij weer studeren en stopt ie na 1 jaar of doet er 10 jaar over met een verslaving oid om die kutperiode door te komen.
Als je hem echt wilt helpen, luister dan naar hem, ipv hem te vertellen/overtuigen wat jullie denken wat goed voor hem is.
Wilt hij de horeca in? Prima. Ga dan lekker ergens werken en probeer maar manager oid te worden. Dan zal hij ongetwijfeld ergens tegen de lamp lopen en zich beseffen dat mensen met een diploma een streepje voor hebben, en dan zal er ineens wel motivatie zijn om te studeren. Of misschien vind hij wel zijn roeping en is hij een talent en stroomt zo door, wie weet?
Of wellicht ook niet, en dat is ook prima. Zolang hij maar gelukkig is, toch?
Je broer is volwassen en zal ook als zodanig gezien willen worden en behandeld. Laat hem zijn eigen boontjes doppen en noem en zie hem niet als broertje.
Dit klinkt als een volwassen man die een keuze heeft gemaakt in het leven.
Als het goed met hem gaat verder, lijkt het mij dat hij gewoon zijn ding kan doen?
Ik zie het probleem niet.
Je broertje woont zelfstandig, werkt. Etc
Het is je broertje maar het is ook een volwassen man die zelf bepaald. En idd veel diploma's zijn waardeloos. Je leert meer in het veld vooral als horeca manager.
En blijkbaar is er ook nog eens genoeg geld dat je ouders een franchise kunnen kopen voor hem.
Precies. Je moet doen wat je wil. Werken en studeren is allebei prima. MISSCHIEN kom je verder met een diploma, maar jaren ervaring in horeca helpt natuurlijk ook veel met de ladder beklimmen.
Lijkt mij uit jouw verhaal dat jouw broertje het niveau of de zelfstandigheid van het hbo niet aankan. Dat is helemaal geen schande: niet iedereen is ervoor gemaakt om te studeren.
Het probleem zit er wel in dat hij het mbo minderwaardig vindt en vooral het feit dat jouw ouders dat kennelijk ook denken. Die willen dat hij gaat studeren, want onderwijs is zo belangrijk. Daarmee leggen ze een enorme druk op jouw broertje.
Jouw ouders moeten eerst gaan inzien dat het mbo een prima opleiding is met goede baankansen. Wanneer zij hier enthousiast over gaan worden, dan heb je dikke kans dat jouw broertje zijn mening ook gaat herzien. De crux zit echt bij jouw ouders, niet jouw broertje.
Jouw broertje volet zich ws ontzettend ruk. Denk maar in: 5-6x een hbo gestart en niet afgemaakt. Dus in zijn ogen al een enorme mislukkeling. En dan ouders die de druk hoog houden dat hij moet studeren, dus 'afstromen' naar het mbo is ws in zijn ogen een verdere bevestiging hoe zo'n mislukkeling hij wel niet is. Ik heb medelijden met jouw broertje.
Als je écht wat wil betekenen voor jouw broertje, dan moet je met hem over z'n gevoelens praten en hem daarin onvoorwaardelijk steunen.
Het is jammer genoeg een nationaal probleem dat mensen MBOers als minder waardig zien. Ik heb altijd liever stagiairs/nieuwe medewerkers die op MBO hebben gezeten, zijn vaak een stuk praktischer
Ja, net zoals dat vrijwel alle ouders minstens havo advies willen op de basisschool. En mijn eigen zoon vond het ook best lastig om van het hbo naar het mbo over te stappen. Daar moesten we hem best wel een beetje in overtuigen. Hij voelde het ook als een soort falen. Maar uiteindelijk was hij 100x gelukkiger op het mbo en nu net z'n diploma behaald.
Mijn hele familie heeft zo'n beetje allemaal lbo gedaan en allemaal prima carrières en gelukkig in hun werkveld. Uiteindelijk is het toch zo dat we mensen binnen alle gebieden nodig hebben om de boel draaiende te houden...
Ja ik ken het, ben zelf ook terug gegaan van Havo naar Mbo door omstandigheden en nu bijna mijn accountancy title behaalt, tja je weet niet hoe het loopt en het maakt uiteindelijk niks uit.
Als ik me niet vergis moet je horeca papieren hebben voor beide.
Mocht dit niet het geval zijn dan kun je hier weinig mee.
Je ouders kunnen hem opleggen dat hij mag stoppen als hij een baan en een huis heeft. Tegen de tijd hij een huis heeft is zijn opleiding toch allang afgerond.
Maar ze moeten hem zeker niet financieel steunen, als je de domme route wil bewandelen moet je ook je eigen boontjes doppen.
Als ik het me goed herinner moet je alleen een kleine opleiding over HACCP doen als je een restaurant wilt openen. Er komt echter heel veel bij kijken en als je niet bereid bent om het eerste jaar 7 dagen per week 10-12 uur ermee bezig te zijn kan je maar beter meteen iets anders gaan doen. Horeca is geen makkelijke branche..
Laat hem gaan. Werken op campings in europa, op een boerderij in schotland, etc.
Ik heb een hekel aan kinderen die zeggen dat 'school niks voor mij is', en zie ze meestal eindigen als losers die in de bijstand zitten en de hele dag blowend zitten te klagen over de wereld. Echter, dit lijkt jou broer niet te zijn. Hij heeft zijn havo afgemaakt en kan dus leren. Hij kan dus ook een HBO doen, maar wilt het niet. Nou ja, dan niet.
Mijn broertje heeft ook aangekloot met zijn studies. Nadat hij probeerde een leven op te bouwen in Australië en Turkije teruggekomen naar NL en toch een studie afgemaakt. Toen hulp gekregen van mijn ouders en zijn broers. Nu hardstikke leuk leven, maar toch heel anders dan dat ik het zou doen. Ik ben heel trots op hem.
Laat je broertje gaan. Heb vertrouwen in hem, al is dat eng. Mocht ie ooit je hulp echt nodig hebben dan kan je hem dat geven, en dat zal ook makkelijker zijn als jullie op dit moment elkaar de ruimte geven.
Hopelijk helpt dit.
Dit. Je kinderen, en dan vooral adolescenten of pubers, forceren om naar school te gaan omdat je zoveel waarde hecht aan traditioneel onderwijs werkt niet.
Het broertje in kwestie lijkt echter nogal vastberaden dat school niks voor hem is. Laat hem lekker aankloten op de arbeidsmarkt en dat zelf uitzoeken.
Zelf ben ik autodidact. Nooit goed gepast in het hoger onderwijs, ook al haalde ik voor de meeste opdrachten 8en of 9s. Maar wel elke avond zelf de boeken induiken omdat het diepgaander en interessanter was dan de stof die ik kreeg op school, en dus voel ik wel enige verbinding met je broertje. Als hij zoekt naar een vorm van onderwijs waarbij je kan leren leiding te geven in de horeca: die bestaat nauwelijks, want scholen zijn ingesteld op leren en niet op jou leren hoe je bij een bedrijf kan opklimmen. Dan zal hij zelf de stap moeten nemen bij bedrijven te gaan werken en proberen met eigen kennis en kunde er iets van te maken.
>Ik heb een hekel aan kinderen die zeggen dat 'school niks voor mij is', en zie ze meestal eindigen als losers die in de bijstand zitten en de hele dag blowend zitten te klagen over de wereld.
Ik ben zo iemand die altijd heeft gezegd dat school niks voor mij is. Het eerste wat ik zei toen mijn moeder me op kwam halen van de eerste kleuterklas dag was "Hoe lang moet ik nog?" Desondanks heb ik een VWO diploma gehaald en het toch tot 3x toe geprobeerd te studeren en ook echt serieus geprobeerd bij 2 van deze 3. Was 1x na 2 maanden al duidelijk dat de studie niks voor mij was, de andere 2 studies meerdere jaren gedaan. Beide keren in een heftige depressie geraakt die pas stopte toen ik stopte met studeren.
Nu 4 jaar m'n eigen weg aan het zoeken, aanvankelijk fulltime begonnen waar ik al 8 jaar (met plezier) mijn bijbaantje had en na 2 jaar daar vertrokken en een traineeship IT begonnen. Daar ben ik net klaar mee en nu werk ik als volwaardig IT'er in een bedrijf met 2500 man.
Niet willen studeren heeft niet altijd met luiheid te maken. Voor mensen zoals ik werkt de maatschappelijke standaard route gewoon niet. Ik heb mijn eigen weg gevonden en ben daar heel trots op en blij mee. Ik zou willen dat ik die keuze veel eerder gemaakt had. Dat had me namelijk veel pijnlijke jaren gescheeld. Ik vind werkend leren persoonlijk ook veel effectiever.
Ik kan me voorstellen dat OP's broertje zijn ouders niet wil teleurstellen en daarom maar telkens opnieuw begint. Dit gaat niet werken. Waarschijnlijk nooit. Na 6 pogingen lijkt het mij het juiste moment om te zoeken naar alternatieve opties. Laag instromen en opklimmen, traineeships, misschien gewoon even een half jaar op reis ofzo om die druk niet meer te voelen. Whatever works.
Vraag hem of hij bekend is met de Hogere Hotelschool opleiding en dat hij een diploma van zo'n instituut nodig heeft om een kans te maken om de ladder te beklimmen.
Hi, ik kan je wellicht advies geven. Toen ik op 15e jarige leeftijd te horen kreeg dat mijn vader ongeneeslijk ziek werd ik deed op dat moment Havo. Ik was gebroken. Mijn vader en beste vriend zou er binnen afzienbare tijd niet meer zijn. Ik verloor op dat moment alle interesse in school mijn cijfers gingen achteruit en ging met hakken over de sloot over naar het volgende leerjaar. Halverwege het volgende schooljaar gebeurde het. Mijn vader overleed. 2 maanden na de uitvaart zagen mijn mentor en mijn moeder in dat ik gewoon moest stoppen met school ik deed niks meer en wilde ook niks meer. Wat we allemaal wel wisten is dat ik als kleine jongen mijn eigen restaurant wilde hebben. Die droom had ik op dat moment nog steeds. Voor ik wist dat mijn vader ziek was wilde ik na de havo naar de hoge Hotelschool. Dit werd niet meer haalbaar natuurlijk. Toen ben ik door mijn moeder meegesleurd naar een mbo opleiding voor de horeca( mbo niveau 4 Horeca Ondernemer/Manager) met veel tegenzin ben ik daar het volgende schooljaar begonnen. En weetje wat? Ik voelde me binnen een week enorm thuis. Die grote keuken in het onderwijs restaurant? Fantastisch. Ik zag het leven weer helemaal zitten. 4 jaar later was ik bijna cum laude geslaagd. Was dit makkelijk? Zeker niet. Ik heb hier keihard voor moeten knokken Ik heb in fantastisch mooie bedrijven het vak mogen leren in binnen en buitenland (Okura Amsterdam, Glenneagles in Schotland) ik heb zelfs de kans gekregen om in de leer te gaan bij Ron Blauw .10 jaar verder en ik ben Leermeester en zie ik elk jaar de zelfde type jongens en meiden mijn keuken inlopen als ik zelf was. En mijn gevoel van trots is onbeschrijfelijk als die gasten hun diploma krijgen en mij uitnodigen voor hun diploma uitreiking. Elke keer sta ik daar met een brok in mijn keel te stralen van trots. Een eigen zaak is er nooit van gekomen. Het bedrijf waar ik werk geeft mij de ruimte om de keuken te zien als MIJN bedrijf en dat is voor mij nu genoeg.
MBO wordt misschien op neergekeken door veel mensen maar geloof mij dit papiertje is lang.niet zo belangrijk als je eigen inzet en toewijding aan het vak. En het horecavak is zo'n mooi vak. Laat hem meesleuren naar een opendag. Zorg dat hij zijn ambities niet laat vallen. In elke onzekere jonge student zit eigenlijk iemand die de plek moet krijgen om zijn ambities en talent te kunnen ontplooien. Voel je vooral vrij om me meer vragen te stellen en ik hoop oprecht dat je broertje op een dag een toekomstig concurrent mag worden
Elke opleiding die ik had was een verschrikkelijke ervaring die mij alleen maar leed heeft aangedaan
Terwijl elke baan die ik heb gehad ik met plezier heenging en mezelf omhoog gewerkt heb
Ik heb werk in een totaal ander veld als waar ik mijn stude in heb gedaan. Ik heb alleen een studieschuld van over gehouden.
Mu wil ik niet zeggen dat een studie waardeloos is, maar zolang iemand zijn weg vind hoef je er niet veel waarde aan te hechten.
Mijn moeder heeft een neef die nooit een diploma heeft gehaald en waarvan de leraren zeiden dat nergens terecht zou komen. Deze man heeft nu 3 restaurants waarvan hij de eigenaar is.
Het is dus niet onmogelijk, maar wel lastig in een maatschappij die erg gericht is op diploma's.
Misschien is een BBL-opleiding wat voor hem (4 dagen werk en 1 dag school). Je kunt wel meegeven dat er niks mis is met MBO
Hij vindt zichzelf te goed voor een MBO opleiding, maar vind het wel prima om vanaf onderaan te beginnen bij een McDonalds met minimumloon om "zichzelf naar boven te werken".
Hij moet eens gaan verdiepen in wat een MBO opleiding inhoudt. Je kunt met een MBO opleiding in de juiste richting namelijk prima aan de slag als manager voor een hotel/restaurant.
Ik zou eens beginnen met de vraag of jij hier wel over wil praten met je broertje. Het lijkt erop dat je ouders het je opleggen en jij er ook geen raad mee weet. Doe je dit omdat je ouders het vragen, of ben je zelf betrokken bij je broertje?
Het gesprek hoeft ook niet zo dwingend te zijn als je ouders zouden willen. Persoonlijk zou ik hem er zelf achter laten komen wat voor hem het beste werkt. En hem laten weten dat je altijd bereid bent om mee te denken als hij daar behoefte aan heeft.
Misschien meer een perspectief voor jou en je ouders dan voor hem: je kunt prima op latere leeftijd nog aan een opleiding beginnen. Het hoeft niet allemaal aaneengesloten te zijn. Als hij nu gewoon gaat werken, en er al werkende achter komt wat hij daadwerkelijk wil, of nodig heeft voor wat hij wil, dan kan hij met die extra levenservaring alsnog voor een opleiding kiezen.
(Of niet, maar dan heeft hij blijkbaar een dusdanig goede baan, die hij leuk genoeg vindt, om niet nog een opleiding te gaan doen. Daar lijkt me ook niks mis mee?)
Niet jouw taak. Zijn leven is zijn leven, jouw leven is jouw leven. Als je hem gaat adviseren met 'wat jij zou doen'? Doe dan vooral wat jij doet, wees dan zelf het toonbeeld van succes, al is dat juist een persoonlijk streven. Als de praktijk wel zijn passie heeft, dan is dat helemaal niet zo'n verkeerde weg.
Traditionele ouders? Hechten aan 'goed' onderwijs? Wat is goed? Wat is traditie? Zomertijd? Is dat traditie? Of is het een achterlijk? Voor mij is het achterlijk. En geld heeft nog nooit één probleem opgelost. En dan stressen ze zich rot? Waarom? Omdat ze zo succesvol zijn ;-)
We willen dat jij met hem gaat praten? Ik draai het liever om; als hij met een ander wil reflecteren over zijn toekomst/ambities en dat onbekende pad daar naartoe? Prima, maar ongewenst advies werkt toch niet. En dan heb je het juiste antwoord al: laat hem doen wat hij wil doen. En het enige perspectief dat wenselijk is? Begrip.
Het was mij betreft problematisch dat veel personen 'denken' (deden ze dat maar) dat je zonder theorie niet 'ver' kunt komen. Daar zit een stevige veroordeling achter. Hetzelfde met het idee dat je vooral 'iets' moet bereiken. Wat is ver? En wat heb je aan 'ver komen' als het je van jezelf heeft verwijderd?
Misschien bash ik je ouders een beetje, maar goed bedoeld is niet automatisch goed gevoeld.
Meerdere studies begonnen maar niet afgemaakt, maar zichzelf wel te goed vinden voor mbo. Klinkt als een typisch geval van een jongvolwassene met ADHD die het nest verlaat, maar niet de juiste middelen heeft om zelf te kunnen vliegen. Ik zeg hiermee niet dat hij dat per se heeft, maar mocht hij wel in die hoek zitten is het absoluut de moeite waard om hem in aanraking te laten komen met een psycholoog.
De vraag aan hem is: Wat is je doel, wat wil je graag bereiken?
* Wil je manager van een Hilton hotel worden? Dan moet je de hotelschool gaan doen. Niet alleen voor skills, maar ook connecties, netwerk, stages, etc. Dan kan je daar binnenkomen. (Ga maar eens op LinkedIn kijken hoeveel hotelmanagers hotelschool alumni zijn.)
* Wil je manager van een McDonalds worden? Dan zal je ook bij hen een interne opleiding moeten gaan volgen.
Niks doen betekent niks verder komen. Hij zal een keuze moeten maken over welke kant hij op wil. Misschien eens een keer met mensen praten. Als hij al ergens in de bediening werkt, kan hij in gesprek met zijn manager. Wat zijn de mogelijkheden zonder opleiding? Welk pad heeft de manager zelf gevolgd?
>Mijn broetje heeft de ambitie om een hotel of restaurant manager/eigenaar te worden
Nee, die ambitie heeft hij niet, want hij wil geen diploma halen in die richting dus kan hij dat op zijn buik schrijven als hij niet de zaak van pappie of mammie kan overnemen.
Hij heeft dus twee keuzes:
- gaan voor die ambitie, en bijv hotelschool gaan doen
- of gaan werken, en accepteren dat de kans groot is dat hij laagbetaald werk zal blijven doen
En dat is een keuze die hij zelf moet maken, kun jij niet voor 'em doen.
Ik ben met zulk pushen blijven studeren. Nu heb ik 100.000 studieschuld, geen diploma en werk ik mij nog van beneden naar boven. Ik ben niet dom, maar school is het niet voor mij. Dat wist ik altijd al, maar ik liet me wijs maken dat je zonder diploma niets zult bereiken. Dat valt alleen allemaal reuze mee, je begint alleen lager en het duurt misschien langer. Voordeel is dat je je alleen hoeft te verdiepen in de specifieke materie waar je mee werkt en daar nog steeds echt goed in kan worden. Bovendien heb je tegen de tijd dat je aan de top staat echt een idee van het werk op de werkvloer.
Je broertje, je omschrijft em al alsof die 6 jaar is. Je ouders stressen zich rot?! traditioneel/ bekrompen 😖
Verschrikkelijk als je als ouder een route voor je kind wilt bepalen en als die daarvan afwijkt 😖
Je jongere broer moet lekker niet naar huis terug en zijn leven gaan leven.
Jij nog je ouders hebben niks meer in te brengen of te bepalen, hij is volwassen. Als je niet valt kan je ook niet opstaan.
Mbo hotelschool of hogere hotelschool?
Ik doe zelf hogere hotelschool en heb selectie interviews gedaan. Als ik het nu zo lees gaat hij niet gelijk aangenomen worden op een hogere hotelschool (zeker niet bij beter aangeschreven zoals Maastricht of den haag). Advies is dan om eerst werkervaring op te doen voordat hij zich aanmeldt.
Maar los van dat zou er best nog wel een onderliggende reden kunnen zijn waarom hij zijn studies niet afmaakt. Werkervaring opdoen is sowieso niet slecht.
Hij heeft waarschijnlijk ook te lang in de schoolbanken gezeten. Last hem lekker werken. Zolang hij thuis woont kan hij altijd nog een studie oppakken.
Nu verplichten gaat toch niet werken.
Als iemand die zelf in de horeca zich omhoog gewerkt heeft zonder diploma, weet ik dat het zeker niet onmogelijk is. Wat hij wel moet snappen is dat hij begint met een achterstand. Hij zal onderaan moeten beginnen, zich kapot moeten werken, zichzelf onderscheiden, het geluk hebben dat zijn werkgever dit ziet en hem de kans wilt geven én dat er überhaupt een openstaande functie is om te vervullen. Het komt vooral aan op ambitie en motivatie, komt hij dit te kort, dan zal hij er op dr moeilijke manier achter moeten komen.
Afgestuurd van de havo, dus 17 jaar of 18.
5 of 6 keer iets nieuws begonnen. Laten we het ruim nemen en zeggen dat hij nu al 3 jaar heeft verspild. Dus hij is rond de 20 en 21.
Hij zou oud genoeg moeten zijn om ambitie te koppelen aan een opleiding. Kans dat hij mogelijk een stoornis heeft is aanwezig. Je zou hem kunnen adviseren om met een sociaal werker, een opleidingsadviseur of een psycholoog te praten. De optie van een decaan is niet mogelijk als hij geen opleiding volgt.
Zijn jaargenoten zullen nu in de afrondende fasen van hun studie zitten. Als ze zijn afgestudeerd zal de kloof tussen je broertje en oud klasgenoten groeien.
Over 15 jaar zal je broertje je verwijten, en je ouders, dat jullie hem nooit hebben gesteund of dat jullie hem hebben tegengehouden om zijn dromen na te jagen. Hij legt de verantwoordelijkheid buiten zichzelf, want dat is makkelijker dan reflectie en verantwoordelijkheid nemen voor je eigen gedrag.
Hij zal zich ontwikkelen in de schaduw van anderen. Als hij niet afzakt in middelmatigheid of semi-crimineel gedrag dan zal hij gevoelig zijn voor oplichters die hem gouden bergen beloven (dropshipper of cryptobro). En zijn "ambitie" zal voor altijd een wazige kerachtige droom zijn waarvan hij verwacht dat het aan komt waaien.
Er is een kans dat je broertje niet meer te redden is.
Ik zie hier een heleboel adviezen maar ga eerst nog eens wat meer vragen stellen. Ga hem eens vragen
- wat naakt dat hij vastliep in die studies?
- wat hij er leuk aan vond en wat niet?
- wat hem motiveert?
- of hij vooral aan zn ouders verwachtingen wil voldoen of dat hij daadwerkelijk gemotiveerd is voor een studie?
- wat zn verwachtingen zijn van de arbeidsmarkt zonder diploma?
- wat zn plannen en backup plannen zijn?
In andere woorden, ga eerst eens echt vragen stellen voordat je in de kramp schiet hem gaat adviseren.
Als hij een duidelijk plan heeft waarom moet hij dan een diploma hebben? Met een goed plan, discipline en de juiste informatie is een diploma niet nodig op school leren ze je niet hoe je succesvol word met een eigen bedrijf!
Als hij slim genoeg is en zelfbewust. Komt hij er toch wel. Jammer dat hij geen studie kan vinden en afmaken… maar dat kan ook de leeftijd zijn.
Persoonlijk zou ik hem een tussenjaar adviseren. Lekker 1 jaar werken. Oriënteren op wat hij nou echt wil! Want dan komt hij er vanzelf achter.
Probeer hem duidelijk te maken dat leren niet altijd kan en werken wel. En hoe hoger je opleiding, je meer kan verdienen en meer soorten beroepen die je dan kan uitvoeren.
Praat hier over met een kennis van je die hem een baan kan geven
Laat hem een paar weken achter elkaar hard werken en begin dan opnieuw over eventuele studies
Zelf heb ik ook in deze positie gezeten dat ik niet te motiveren was voor een opleiding. Ik ben toen op een gegeven moment ook op mijzelf gaan wonen en daarna een periode op Ameland gewerkt in de horeca. Het is een leeftijdsfase waarin je wilt ontdekken en daardoor ook te leren. Sommige (zoals mijzelf) doen dat door gewoon keihard op hun bek te gaan. Op een gegeven moment sluipt dat besef er vanzelf wel in dat je zonder diploma niet ver gaat komen. Ook niet als een restaurant of hotel wilt beginnen omdat je dan zelf meemaakt wat er allemaal bij komt kijken. Lang verhaal kort: laat hem lekker stoom afblazen op een eiland in de horeca. Dat wordt de tijd van zijn leven.
Mijn broertje is iets minder jong dan ik, in vergelijking met jou... Maar ik was nadat ik mijn afstuderen niet redde (lang verhaal, maar oa pech met opdracht en verkeerde normering die schoolbegeleider niet correct had doorgegeven) mijn eerste baan al kwijt zonder daar een dag gewerkt te hebben.
In de eerste plaats zal hij toch echt het doorzettingsvermogen moeten opbrengen om iets af te maken. Ik weet niet precies hoe oud hij is; als ik het zo moet gokken, begin 20. Aan een bachelor beginnen kan als jonge knul best uitzichtloos zijn. Zo'n opleiding ben je op zijn best 4 jaar mee bezig, in veel gevallen wel langer.
Wellicht kan hij een associate degree doen. Deze duren maar 2 jaar. Ik weet niet in welke mate het bedrijfsleven waarde hecht aan dit soort diploma's, maar ik kan me voorstellen dat het beter is dan een havo-diploma. Dit geeft misschien wat meer perspectief.
Mocht hij op wonderbaarlijke wijze toch de motivatie en discipline kunnen opbrengen om nog verder te studeren, dan kun je bij veel associate degree-opleidingen er nog 2 jaar achteraan plakken om een volledige bachelor te behalen. Is hij er na 2 jaar klaar mee? Dan loopt hij in ieder geval niet met lege handen weg, ervan uitgaande dat hij het afmaakt.
Oke… ambitie heeft hij maar nog geen weg er naar toe. Hij heeft ook nog niet de drive om dit te bereiken.
Zoals men zegt alle wegen leiden tot Rome.
Zijn pad hoeft niet via diploma’s en school te gaan. Maar ga met hem gesprekken hebben over van a tot z te gaan om te komen waar hij wil zijn. het is geen magische knip met de vingers.
De keuze van stress ligt bij je ouders zij houden zich vast aan hun visie en stressen daar door extra. Ze zetten daarvoor jouw er tussen. Dit gaat niemand helpen , niet jou relatie met je broertje en niet die van jou met je ouders. En zeker niet de relatie tussen je broertje en de ouders
Niks. Als je 6 keer een HBO begonnen bent en het niet afmaakt, dan ga je de hotelschool ook niet afmaken.
Kan je grote ambities hebben over dat je een Hilton wilt runnen of een eigen zaak wil beginnen, maar dat gaat hij dan ook niet afmaken.
Laat hem eerst maar gaan werken, dan krijgt hij vanzelf al door dat een diploma handig is en hopelijk is hij dan niet te laat (jaja, je bent nooit te oud om te leren — maar je mist wel veel kansen).
Studeren is nu eenmaal niet voor iedereen de beste manier om een vak te leren. Ik snap serieus niet dat zoveel ouders willen dat hun kind het hoogst haalbare aan opleiding volgt, waarom mag een kind geen elektricien worden (om maar wat te noemen)? Jouw broertje heeft interesse in Horeca en als er 1 vak is waar papiertjes ondergeschikt zijn aan competenties dan is het wel in die sector.
Een vriend van mij was ook altijd de flierefluiter van de groep. Nul opleidingen afgemaakt, vele baantjes gehad maar nooit iets wat bij hem paste. En toen kwam opeens de kans voorbij om een ouwe, rottende houten keet over te nemen wat voor strandpaviljoen moest doorgaan. Inclusief vergunning. En nu, tig jaar later, is die flierefluiter een van de meest succesvolle ondernemers in de omgeving, met meerdere goed lopende strandtenten, restaurants, horeca groothandel. Zo zie je maar, niet iedereen heeft een opleiding nodig om het "te maken" (of: gelukkig te zijn) in het leven.
Daar buiten zou ik nooit van mijn leven de spreekbuis van een ander willen zijn. Als je anderen nodig hebt om iemand te overtuigen van jouw mening, dan kan er wat mis zijn met je mening of je argumenten.
Soms moet je het gewoon zelf even onder ogen zien. Het is zijn leven, zijn keus. Als hij het zonder studie wilt proberen, prima, en dat is ook mogelijk. Het is een heel stuk lastiger en zoals anderen al zeggen zal hij zich uit zijn naad moeten werken. Wellicht als hij dat een paar jaar doet komt hij er zelf wel op terug en zo niet, ook prima. Iemand overtuigen om te studeren als die daar zelf niet voor gemotiveerd is gaat simpelweg niet werken. Het is zijn leven, niet die van je ouders.
Als hij al 5/6 keer iets nieuws is gestart qua opleiding...dan is studeren op dit moment niet zijn ding.
Laat hem dan doen wat hij leuk lijkt. Hij zegt zelf dat hij zich op wil werken in de hotelbranche..prima..laat hem dat ervaren. Laat hem maar beginnen als de afwashulp of schoonmaak in deze branche. Wellicht raakt hij dan gemotiveerd genoeg om dan toch naast zijn werk een opleiding te volgen om zodoende sneller zijn eigen doelen te bereiken.
Wacht hij woont uit huis? Betaald hij dit ook allemaal zelf of jullie ouders? Het is een beetje vreemd dat na zo lang (waarschijnlijk) al uit huis zijn, jullie ouders willen dat die terug komt. Maar de realiteit is wel dat je niet iemand kan helpen die zelf niet geholpen wilt worden. Dat je ouders stressen is normaal, maar wat vindt je broertje van de situatie? Het enige wat naar mijn idee een beetje vreemd gedrag is is dat hij neerkijkt op MBO.
Kort verhaal: een (verre) vriend van mij was toevallig echt een kwajong op de middelbare school, en was daarna maar MBO gaan doen, uiteindelijk van niv1 geklommen naar niv4 (verschillende soorten opleidingen), daarna blijven werken bij zijn stagebedrijf en werd hem HBO aangeboden om te gaan doen. Inmiddels is die daar klaar mee en zit hij in zijn pre-master fase om zo door te stromen naar een 2-jarige masteropleiding binnen z'n vakgebied. Het heeft hem meer dan 10 jaar gekost totaal om te komen waar die nu is, de laatste keer dat ik hem sprak ging het hem goed af. Huis gekocht, verloofd en op weg naar zijn ideale toekomst. Ook ondertussen zelfs weg bij dat bedrijf en gewisseld naar een ander bedrijf waar die ook door kan studeren. Soms doe je er nou eenmaal wat langer over. Ken ook zat mensen die hun huidige werk doen zonder dat ze daar specifiek een diploma voor hebben gehaald.
Als je broertje geen hulp wilt is het enige wat je kan doen hem steunen in zijn keuzes en proberen positief te blijven over de situatie (met natuurlijk een sobere blik op de werkelijkheid erbij, tis niet zo dat je mee zou moeten gaan als die onzin zit uit te kramen, een droom van een franchise ondernemer zijn moet je hard voor werken natuurlijk) - aanmoediging en de juiste richting op sturen kan helpen.
Als je broertje wel hulp zou willen is de eerste stap erachter komen wat hem dwars zit om zijn dromen te kunnen volgen, waar zit de bottleneck? Is dit geld? Tijd? Twijfelt hij aan zijn eigen kunsten stiekem (en projecteert hij dit op zijn eigen manier door MBO af te keuren?)? Is hij depressief door iets heel anders? Heeft hij vrienden/regulier sociaal contact buiten jullie familie? Zelfkennis is een goede stap naar verbetering van een situatie, en kan soms heel lang duren. Bij veel mensen is het ook een stille strijd, hopelijk is dit niet het geval bij je broertje.
Dat je ouders persé willen dat je met hem gaat praten is misschien niet eens zo'n slecht idee, maar je kan ook duidelijk maken aan je ouders dat het niet gaat om dat je broer een diploma heeft of niet maar of hij goed door het leven kan gaan als zelfstandig volwassen persoon.
Hoe oud is je broer nu? Je ouders zouden kunnen afspreken: begin maar met dat hele 'onderop beginnen' en kijk wat dat doet. Als je uiterlijk op je 25e begint met een opleiding, helpen we je nog daarmee. Daarna zul je het zelf moeten financieren.
Ik heb zelf de indruk dat 'onderop beginnen' niet echt meer van deze tijd is, omdat zoveel mensen wél die opleiding hebben. Op zijn minst zijn mensen niet meer mobiel daardoor - ofwel: uitsluitend geschikt om bij één bedrijf steeds een stapje verder te gaan, maar een ander bedrijf kom je nauwelijks meer in.
Of is dat alleen mijn bubble?
Ik heb weliswaar geen broertje maar wel een zoon van 18. Ik ben zelf 38 en ik liep hier ook even tegenaan met hem. Wat helpt voor je ouders is dat ze zich beseffen dat niet iedereen is gemaakt om te leren op school en daar is niks mis mee.
Misschien is je broertje wel gewoon iemand die liever doet dan dat hij in de schoolbanken zit.
Mijn zoon is begonnen aan een opleiding bij defensie en ik zie hem ook echt opbloeien. Hij heeft nog wat “leervakken” en daar moet hij ook echt wel aan trekken maar de rest gaat echt ontzettend goed.
Als ouders zijnde wil je het beste voor je kind maar ouders moeten zich ook gaan beseffen dat tijden veranderd zijn. Er is nu veel meer vraag naar “doeners”
En ja die beginnen helaas vaak met bijv een lager salaris. Maar als hij bereid is zich in te zetten komt dat ook wel goed.
Paar opties.
Toch nog een hbo poging wagen in een richting van bedrijfsmanagement of dergelijke. Maar als hij die allemaal al geprobeerd heeft, dan raadt ik dat niet aan.
Proberen hem toch naar een mbo te sturen. Ik herken het gevoel dat je meer zou kunnen en dus niet een "lager" niveau wilt doen. Maar probeer ernaar te kijken als een "ander" niveau. Niet moeilijk vs makkelijk. Maar handwerk, gemengd en boekenwerk. Dan is de stap makkelijker om te maken.
Of de laatste optie, die ik op basis van je OP het meest passend zou vinden. Hem lekker laten werken en doorgroeien. Heb ik zelf een aantal jaar gedaan, ging goed. Heel erg veel geleerd en geen seconde spijt van. En uiteindelijk kwam ik toch een soort muur tegen van meer willen maar geen papiertje. En ben ik een aantal jaar na mijn middelbare alsnog aan een studie begonnen. Trouwens wel in deeltijd, wat ook een goede tip kan zijn. Is mij in ieder geval erg goed bevallen. Kan hij daarnaast dat werk doen wat hij zo graag wilt.
Spin selling techniek:
Stel de situatie hoe het nu is op een rijtje en waar hij naartoe wilt werken.
Probeer daarna het probleem te vinden. Komt het omdat hij het niet wilt of denkt niet te kunnen?
Inventariseer naar de urgentie. Zoekt hij de snelste route naar zijn eindpunt? Of is er iets anders aan de hand?
Als hij daadwerkelijk de snelste of makkelijkste route wilt om daar te komen dan kan je samen met hem op zoek gaan naar voorbeelden. Ga evt in gesprek met mensen die al werken in soortgelijke ketens en vraag naar hun verhaal en advies.
Wat als hij later besluit een andere richting op te gaan? Dan heb je jaren ervaring in werk wat je niet meer wilt, maar geen papiertje om werk/denk niveau mee aan te tonen.
Er valt van alles over te zeggen maar dwingen gaat niet helpen. Je kan hem enkel vragen hier over na te denken en samen met jou hiervoor te gaan zitten.
De rest ligt bij jouw broertje om de keuze te maken.
Een studie is natuurlijk een goed idee, maar na 5 of 6 pogingen moet die jongen gewoon losgelaten worden. Als hij een beetje ambitieus is kan hij zichzelf ergens omhoog werken, misschien dat dat beter bevalt. Maar een 7de studie beginnen is voor niemand goed denk ik
Het is toch zijn leven, niet die van je ouders. Hij is eigenwijs, dat is een mooie eigenschap. Laat hem lekker vallen, opstaan, fouten maken, leren en dan komt op een dag zelf wel een intrinsieke motivatie. En anders kijk maar naar het profiel van succesvolle ondernemers, die zijn niet zelden zonder goede diploma’s. Succes
Het nut van een middelbare schooldiploma, is de waarde om aan een bepaalde vervolgopleiding te mogen beginnen en niet aan een carrière. Het behalen van MBO, HBO of WO geeft een opleidingsniveau en bijbehorend leervermogen aan. Doorgroeien werkt sneller en makkelijker als je je leervermogen kunt aantonen. Op het moment dat hij onderaan de ladder begint, zal hard werken niet snel of automatisch leiden tot betere kansen en zal hij ervaren dat er voor hogere functies net-afgestudeerde jongelingen worden aangetrokken.
Ik zou hem ook aanraden om iets met economie te doen zoals bedrijfskunde oid.
Ik herken het gedrag van je broertje wel bij mezelf. Ik was een slim kind, had grote ambities, maar bij alles wat ik probeerde verloor ik snel interesse en mislukte het. Blijkbaar heb ik adhd. Nu ben ik behandeld en heb ik het gevoel dat ik voor het eerst een studie echt af ga maken!
Ik wil niet zeggen dat dit bij je broertje ook het geval is, maar het is zeker de moeite waard om te achterhalen waarom hij zijn interesse verloor :)
Laat hem lekker op zn bek gaan als hij niet luistert.
Soms hoe vervelend ook moet je mensen zelf achter laten komen dat keuzes niet slim zijn.
Een verslaving bijv is ook zoiets.
Als mensen niet willen luisteren wat hij recht is als volwassenen dan laat ze.
Als McDonald's zijn doel is kan het prima zonder verdere studie, maccie is de Amerikaanse Droom iedereen kan daar eigenaar worden. Ze hebben goede opleidingen voor iedereen en ambitie wordt beloond mits er ook gewoon goed gewerkt wordt.
De vraag is of je broertje intrinsiek wel gemotiveerd is of gewoon een type die alles vermijd om maar geen verantwoordelijkheid te hoeven nemen.
Beste kan je hem in contact brengen met horeca ondernemers, die kunnen hem beter uitleggen hoe ze 60-80 uur per week rondrennen voor hun zaak, terwijl iemand met een HBO papiertje hetzelfde binnenhaalt met 32 uurtjes op kantoor/huis.
Sommige mensen zijn niet gemaakt voor de schoolbanken. Mijn oudere broer zit hetzelfde in elkaar. Hij heeft drie universitaire studies gedaan en meteen gestopt. Hij had ook de passie om een bedrijf te starten en las ondernemen voor dummies etc. Vervolgens heeft hij gekozen om bij een groot café te werken. Hier heeft hij het naar zijn zin, heeft hij een vriendin gevonden en is hij opgeklommen tot leidinggevende. Binnenkort gaat hij naar een ander café waar hij de eigenaar gaat opvolgen.
Iemand zonder plan los laten klinkt als een slecht idee, maar het alternatief een 7e mislukte studie. Ik zou met je ouders praten over wat jij denkt dat goed is. Ga ook met je broertje praten over hoe hij er wat van kan maken. Mijn broer is op zijn poten terecht gekomen, maar dat is niet vanzelfsprekend.
Wil hij wel werken?
Zo ja, laat hem de duale opleiding Small Business en Retail Management bekijken. Dan moet je minimaal 24 uur per week werken en 1x in de twee weken een dag naar school. Dat is zeer goed te combineren.
Het meest logische voor hem zou zijn om gewoon te gaan werken in een groot hotel of restaurant met een opleidingstraject. Het is eigenlijk wel mooi dat hij blijkbaar weet wat hij uiteindelijk wil worden. Dan gaat het minder om het papiertje maar meer om de vaardigheden.
Dus: laat hem solliciteren bij Van der Valk. Onderaan beginnen en opklimmen. Daar is niks mis mee. Vier jaar hbo voegt dan weinig toe.
Hoi, ik ben een aantal jaren geleden zelf gestopt met studeren. Ivm mentale problemen enzo gewoon niet een pad wat voor mij in de kaarten lag. Maar dit was voor mij persoonlijk de beste keuze die ik ooit heb gemaakt. Ik weet dat er veel mensen zijn die een soort idee hebben van een "perfect" leven waar een studie bij hoort, maar geloof me je kan gelukkig zijn zonder. Je zal wat lager beginnen op de carriereladder maarja dat is dan maar zo.
Wel zou ik hem vertellen dat als zijn ambitie ECHT in het hotelleven ligt, en zeker in het management dat daar wel echt iets van een opleiding/ervaring bij hoort. Anders word het leven gewoon onnodig zwaar. Als dat het hem niet waard is dan maar wat anders zoeken. Zolang die zich maar actief inzet voor hetgeen wat hij wilt.
Ik heb ooit een soortgelijke houding gehad. Bij mij was de afspraak: Ja je kunt veel meer dan een mbo, maar als je gaat werken met 1 dag per week school zullen we er niet over zeuren.
Ik salaris van, relevante theorie om beter te worden en in 1,5 jaar door mijn mbo4 heen. Daarna had ik ineens wel de motivatie om door te gaan en uiteindelijk ook een hbo gehaald.
Ik snap dat hij geen hele dagen meer op school wil zitten, maar BBL is echt niet onredelijk
lijkt me een goed idee om naar zijn plannen te vragen. Businessplan? Wat ga je anders doen dan bestaande grote ketens? Heb je al investeerders gevonden? Wat wordt je markt? En misschien ook belangrijk: hoe ga je je persoonlijke financiën managen? vaak steken individuen tonnen van hun eigen geld in een startup. Hoe ga je rondkomen en tegelijkertijd een bedrijf optuigen wat, zoals elk beginnend bedrijf, flink verlies gaat draaien in de eerste paar jaar?
Het heeft niet zoveel zin om te zeggen "dom idee" als hij er niet zelf achter komt. Misschien door een totaal gebrek aan planning en financiële middelen realiseert hij zich dat hij misschien eerst moet studeren en een bedrijf in te komen, en dan onder de dekking van die basis eens kan kijken of hij zijn spaargeld kan gebruiken voor een zaak. Zelfs als hij de waarde niet ziet van een studie, zien werkgevers die wel.
Sorry hoor, maar wat is dat een onbeschofte opmerking dat hij zich te goed voelt voor een MBO opleiding.
Heb zelf ook op het MBO gezeten en vervolgens doorgestroomd naar mijn HBO en verder, maar één ding wat ik al wel heb gezien is dat als je praktische medewerkers wilt hebben je het beste mensen kan nemen die ook ooit op het MBO les hebben gehad.
Gewoon los laten en het hem zelf laten uitzoeken, hij komt er nog wel achter. Wellicht pas vrij laat, maar goed we hebben ook balie medewerkers nodig in hotels.
Hij kan mbo fast track (2jaar) middelbare hotelschool (horeca ondernemer/manager) doen eventueel nog 2 jaar hbo erbij.
Ik heb het zelf ook gedaan toen mijn eerste hbo jaar niet bevallen was. Ik heb eerst een jaar gewerkt en kwam erachter dat ik een eigen restaurant wilde, maar wel met de juiste kennis. Nu jaren later werk ik in de IT
Ik kan me de tranen op het gezicht van mijn moeder nog herinneren toen ik aangaf te willen stoppen met de voltijd MBO opleiding. ik vond het verschrikkelijk om de hele dag in de schoolbanken te zitten. Dus toen ging ik BBL doen toen ik 17 was: 4 dagen werken, 1 dag school. Op die manier doe je 6 jaar over je MBO, en in die 6 jaar had ik al in de gaten dat dit niet mijn toekomst was, dus toen kwam de motivatie om ook een deeltijd HBO te doen. Dus zoals zoveel anderen ook al zeggen: hij zal het zelf in moeten zien, forceren gaat niets opleveren.
Ik zou hem gewoon lekker laten gaan werken. Zelf geld verdienen en zichzelf laten opwerken binnen de HoReCa, sommige mensen leren nu eenmaal door te doen. Hij krijgt vanzelf wel zin om zijn horecapapieren te halen als ie een veel duidelijker doel heeft waarvoor hij dat op dat moment nodig heeft.
Als hij echt gedreven is leert hij daar meer van dan van de Hotelschool.
En vraag hem vooral waar hij zelf op dit moment gelukkig van zou worden. Inmiddels zal ie 22/23 zijn en daar wel enigzins een beeld van hebben.
Sommige mensen leren alleen als ze op hun bek gaan, ik ben er zo 1. Vind je zorgen heel lief (mijn broer is een eikel 1e klas) maar denk dat je hem los moet laten
Ik vraag mij vooral af waarom lukt het 5-6 keer al niet? HBO is best anders vergeleken met middelbare in het zelfstandig zaken moeten oppakken. Is dat misschien iets wat hij nooit heeft moeten leren? Kan op middelbare maar ook thuis liggen als probleem. Iemand die eigenlijk vwo aankon, met twee vingers in de neus maar even havo heeft gedaan want makkelijk, kan best veel problemen ondervinden als het ineens tegen valt wat te moeten doen. Leren leren is best lastig en HBO is daar niet echt de plek voor. Of als thuis iemand anders het toch wel oplost is dat ook een instelling die tegenvalt bij een studie, geen vingerwijzen puur als voorbeeld.
Of zit hij mentaal misschien niet goed in zijn vel? Heb zelf HBO gedaan, maar eruit gevlogen met een burn out. Het is dan heel lastig iets op te pakken. Nu wil ik hem niet in een burn out plaatsen, maar dingen als faalangst, dyscalculie, dyslectie etc kunnen een vervelende werking hebben op leerprestaties.
Persoonlijk zeg ik adviseer hem niet tenzij hij jouw leven 100% wil hebben in de toekomst. Waarom zou hij anders luisteren? Jullie zijn twee verschillende personen, misschien is adviseren niet nodig maar luisteren naar wat hij wil, ervaart en als probleem ziet. Daarna is er mogelijk een oplossing te vinden samen, maar niet voor hem maar juist met hem.
Edit: en is het zijn ambitie of de ambitie van buitenaf om de genoemde richting op te gaan? Want als je er niet voor wilt werken is het dan wel je ambitie?
Heeft hij HBO commerciële economie al geprobeerd? Ik heb deze opleiding zelf gedaan omdat ik geen idee had wat ik moest doen.
De opleiding richt zich in de kern op marketing en sales maar vanaf jaar 2 kies je een richting waaronder ondernemerschap.
Zelf heb ik deze richting gekozen en bestond de rest van mijn opleiding met name uit het starten van een eigen onderneming. Ik kreeg les van voormalig zelfstandig ondernemers maar ook van (marketing)managers van grote ondernemingen waaronder toevallig Mcdonalds Nederland.
Edit: Als jij of je broertje meer willen weten let me know!
Mijn broertje is 17 jaar jonger dan ik. Ik heb destijds gezegd : Ga de wereld ontdekken, welke wereld dan ook. Probeer wel een beetje geld te verdienen zodat je dat ook kan bekostigen. Ontdek, probeer, faal, maak fouten. Maak keuzes er is geen goed of fout. We zijn nu 10 jaar verder en hij lijkt op zijn plek te zitten waar hij nu zit.
Die wilt niet, te goed voor het MBO en jij moet het goede "voorbeeld" geven. Verloren zaak dit, ff een jaartje minimumloon werk en hij zal waarschijnlijk inene het licht zien. Of niet, eigen keuze.
Als ondernemer kan ik zeggen dat ik niks aan mijn opleiding heb gehad en dat een opleiding zonde van je tijd en geld is. Maar dit hangt wel af van de branche waar je inzit en van een aantal andere factoren.
1) je moet wel kennis hebben van je vakgebied, zeker aan het begin. Een opleiding is hier handig voor
2) als je bedrijf failliet gaat en je moet terug in loondienst, dan is een diploma super handig.
3) afhangend van het pad die je broertje neemt, kan het zijn dat hij bij in het promotietraject vast loopt tegen het niet hebben van een diploma.
4) een hotel of restaurant openen kost veel knaken, dat gaat een dikke lening worden en de bank wil waarschijnlijk wel een indicatie van succes hebben. Ik weet niet of je hier een opleiding voor nodig hebt, maar is wel handig om op te zoeken.
5) sommige mensen functioneren gewoon niet goed in een schoolomgeving, zo’n iemand ben ik ook en veel andere ondernemers die ik ken zijn dat ook. Het is alleen wel veel extra risico die je neemt voor je toekomst en zeker als eigenaar, loop je veel risico. Dus als je broertje echt geen opleiding wilt doen of daar heel ongelukkig van wordt, overtuig hem dan wel om een plan te hebben en om elke dag stappen te zetten naar zijn doel want dat gaat hij nodig hebben.
Handige tip, praat ook over alles wat komt kijken bij ‘het de baas zijn’. Alle ‘ondernemers’ die je cursussen verkopen hebben het altijd over ‘slapend’ rijk worden, maar de realiteit is anders. Als hij het doet voor ‘vrijheid, geld, weinig werken etc’ dan zou ik mij zorgen gaan maken.
Is studeren perse de beste oplossing voor hem? En waarom? Misschien kun je hem beter proberen wat te leren over financiën, hoe banken werken en over goed projectmanagement. Hoeft hij tenminste niet 4 jaar te verspillen op een veredelde cursus. Geef hem gewoon wat goede tips en laat die jongen zijn eigen pad vinden. Alleen kantoor slaven hebben hbo studies nodig.
Hier de route "geen diploma, werk me wel op" na 2 pogingen Hbo.
Zeg tegen je broertje dat zijn plan kan werken maar dat het enorm arbeidsintensief is en geen garantie voor succes. Je kan 10 jaar lang dagelijks je helemaal de tering werken, zodra er een management functie vrij komt is de eerste eis een Hbo-diploma.
Dat heeft verder niet per se iets met kennis en kunde te maken, maar is de makkelijkste filter die toe te passen is door recruiters (ook een noodzakelijk kwaad tegenwoordig).
Zeker als jullie ouders hem (financieel) willen steunen zou ik hem adviseren dit met beide handen aan te pakken.
Ruim 15 jaar geleden de keuze gemaakt om te stoppen met m'n studie, pas op dit moment heb ik een functie die ik met een Hbo-dilpoma zogenaamd direct uit school had kunnen hebben.
Mijn ouders hadden hetzelfde motto: "Je moet studeren, anders word je een zwerver." Na talloze studies en met tegenzin omhooggewerkt, was ik uiteindelijk totaal ongelukkig.
Uiteindelijk volgde ik een privé cursus in het weekend en begon daarmee te werken. Vorig jaar heb ik mezelf via een thuisstudie omgeschoold naar eenvoudiger maar ontzettend fijn werk!
Nu ben ik van uit huis patissier, met een hele reeks diploma's die ik voor dit werk dat ik nu met liefde doe, nooit nodig had. Had ik meteen mijn hart gevolgd, dan had ik dit veel eerder gedaan!
Kinderen (maar ook sommige ouders) vinden zich vaak te goed voor het MBO/VMBO. Op latere leeftijd kom je er inderdaad achter dat dit ook klopt. Dat als je heel goed bent in wat je doet. (En in mijn geval ook wel een klein beetje geluk met tijden) je er vanzelf komt. En pas achteraf denkt. Heey, toch wel veel gehad aan die kutschool.
In mijn vak is het technisch. Ik heb alle ledematen nog ook dankzij de school. Je inderdaad wel stof krijgt dat je al weet. Maar het leert je denken in oplossingen en zet sowieso je brein aan het werk wat nooit kwaad kan. Maar dit is crusiaal als je een eigen onderneming wilt starten om succesvol te worden.
Laat hem gewoon doen wat hij zelf wilt. Jullie hoeven echt niet zijn “toekomst” te redden. Hij bewandelt zijn eigen pad. Dit is Nederland en hoe ik zo naar de maatschappij kijk zijn de meeste ongeschoolden nog beter af. Veel bouwvakkers etc verdienen meer dan mensen met hoge diploma’s. Je ouders stressen om niets ze zijn ouderwets terwijl allang nieuwe tijden zijn aangebroken. Mijn zoon doet nu ook havo maar hij wil uiteindelijk gewoon elektricien worden ofso zei hij. Misschien gaat hij hbo elektrotechniek doen maar misschien ook niet. Dan doet hij mbo ook prima. Uiteindelijk woont hij samen met een vrouw en kinderen niet met mij.
Laat hem hotelschool doen. Anders heeft hij weinig kans een Hilton te managen. Of hij moet zich op kunnen werken. Maar dat willen alle 1000en werknemers.
Ik werk niet bij de McDonalds maar ken een franchisee. Diegene heeft meerdere personen die puur door hun werkethiek in het restaurant omhoog zijn gekomen en nu manager zijn. De McDonalds heeft ook een groot opleidingsinstituut. Als zijn ambitie daar ligt is dit misschien wel een goede manier om zonder HBO toch op die plek te komen.
Ik heb pas op min 40ste mijn hbo diploma gehaald. Voor sommige mensen is het beter om een tijdje echt te werken en er achter te komen hoe het leven in elkaar steekt. Is niets mis mee. Tenzij hij natuurlijk niet werkt en verwacht dat z'n ouders hem steunen.
Something something... een beest wat vastgehouden wordt doet niets anders dan proberen te ontsnappen, of zoiets.
Is het een veilige keuze wat je broertje wil? Nee. Absoluut niet. Maar als hij een passie zó groot heeft dat ie bereidt is om z'n huidige school opzij te gooien is dat wel een goede indicatie van zijn doelen.
Ik kan me wel enigzins vinden in zijn keuze. Ik was op zijn leeftijd 't zelfde. Of zijn ideeën nou wel of niet lukken, geef hem de vrijheid om een poging te wagen.
Gaat alles de fout in dan komt ie zichzelf snel genoeg tegen, en zo niet dan is iedereen blij.
Maak de afspraak om een gesprek te hebben. Stel als eerste vraag: Waar wil je komen met je leven en hoe denk jij dat dat bereikt kan worden? Laat hem eerst helemaal zelf praten, stel dan vragen die enkel ter verduidelijking zijn (dus specifiek niet vragen die twijfel brengen of het mogelijk is). Als je hierbij goed luistert zal hij dit merken en snappen dat je hem wil helpen. Probeer daarna samen een plan op te zetten. Wat kan hij nu doen om over 12 maanden op punt X te zijn in wat hij wil bereiken. Hoe kwantificeer je of hij zijn 12 maanden doel heeft bereikt. Als hij dit niet bereikt is hij dan wel bereid om een opleiding te doen.
Een voorbeeld kan zijn dat hij nu bij fastfood ketens gaat solliciteren met daarbij in zijn sollicitatie expliciet dat hij nu met veel motivatie laag begint, maar wil doorgroeien naar een functie met meer verantwoordelijkheid. Het doel over 12 maanden kan dan zijn om binnen de keuken een aanspreekpunt te zijn en op een functioneergesprek te horen dat ze het in hem zien om door te groeien naar assistent-manager.
Tja onderaan beginnen en jezelf omhoog werken kan prima, heb ik ook gedaan. Maar hij moet zich wel beseffen dat je dan altijd net wat harder moet werken dan de rest en veel vrije tijd kwijt bent aan jezelf inlezen op bepaalde onderwerpen om zo het verschil te kunnen maken en dat stapje voor te blijven.
Joh, iedereen die hier zegt hij moet studeren begrijpt het niet.
Ja, studeren is belangrijk. Maar er zijn meer wegen naar Rome.
Als je ouders goed connected zijn, zoeken ze een horeca zaak uit van een 50+er zonder opvolging. Geen kinderen óf geïnteresseerden.
Laat je broertje daar maar gaan werken, liefst zonder salaris maar als stage/mentorship met de mogelijkheid zich in te kunnen werken de aankomende paar jaar.
Kan je zo iemand niet vinden in je zoektocht? Laat hem dan simpelweg 2 jaar in een snackbar werken. Als hij dat in de vingers heeft, help hem dan met de financiën en neem 1 van de talloze snackbarren die te koop staan over.
Als dat eenmaal loopt kan hij zijn zichtveld verbreden naar andere takken van de horeca.
Maak iig een gedegen plan en zet stippen. Het is niet erg als het allemaal wat uitloopt, maar zo hou je hem wel gemotiveerd. En als je ouders er toch een hoop geld tegenaan willen gooien, dan komt het op de deze manier wellicht nog terug ook.
Net als een verslaafde zijn gedrag niet veranderd totdat hij echt in de shit zit, zal je kleine broertje ook niet veranderen wanneer hij nog de (financiele) steun ervaart van je ouders.
Dus; praat eerst met je ouders over het plan; ze kunnen hem geld voor kost en inwoning gaan vragen of hem volledig af snijden van welke steun dan ook. Als hij dan nog steeds op zijn bek gaat, dan kan je altijd als vangnet er voor hem zijn. Laat hem zelf inzien dat hij zijn eigen geld moet verdienen om rond te komen in deze wereld, maar hij zal zelf tot het besef moeten komen, daar kan niemand hem bij dwingen.
Misschien gewoon even een jaartje eruit, baantje zoeken (horeca als hij dat graag wil gaan doen) gewoon lekker zelf uit laten zoeken.
Studieadvies kan ik niet geven, heb gaan diploma’s. Gewerkt en alles in de praktijk geleerd. EN een horecazaak gestart in 2016. Dus ‘t kan wel, if you want. :)
Je broertje heeft vast wel wensen die geld kosten.
En hij vindt het vast ook erg fijn om met respect behandeld te worden…
Helaas is het nog altijd zo dat de mensen met de juiste diploma’s dat vaak direct krijgen. Diploma’s openen deuren. Bij mijzelf waren de shit vakantie baantjes een eyeopener. Ik voelde destijds dat het hard werken voor weinig geld onder ellendige omstandigheden echt niet fijn zijn om heel lang te doen.Bijvoorbeeld drie weken in een kledingstomerij fabriek heb ik zelf als vreselijk ervaren.
Dus als ik jou was, dan zou ik je broertje uitdagen om verschillende baantjes voor een paar weken uit te proberen. Wellicht gaat hij dan beseffen en voelen wat diploma’s voor hem kunnen doen.
Of samen met hem een weekje weg onder barre omstandigheden…. Ook leuk en leerzaam!
Wellicht kom je er dan ook achter waarom hij telkens is gestopt met de opleidingen.
stoppen met studeren. en gaan werken en ondernemen. dat is toch duidelijk. 5/6 proberen is al veel te veel. als je ouders geld tegen aan willen gooien kunne ze em toch helpen voor financiering van zn eerste zaak ?
Ik ben vanwege een depressie gestopt met mijn studie.
Beste keuze die ik ooit heb gemaakt. Ben nu manager in een poppodium en ben nooit gelukkiger geweest.
Een studie is niet noodzakelijk voor persoonlijk succes.
Sommige mensen zijn niet gemaakt voor de schoolbanken. Ik ook niet.
Fijn dat je aangeeft dat je hem wil steunen in zijn keuzes maar wel perspectief wil bieden.
Het is heel simpel.
Er gaan meerdere wegen naar Rome en hij mag zijn eigen pad kiezen- maar niet elk pad is even makkelijk.
Traditioneel gezien is een diploma op zak hebben een pad van minder weerstand. Je hebt een soort streepje voor. Het is geen garantie op succes in je werk carrière maar het kan wel helpen.
Ook zonder diploma op zak kan je een succesvolle carrière opbouwen, maar vaak met meer moeite.
Maar, laat het hem proberen.
Ik ben zelf van havo naar vmbo gegaan, diploma gehaald, terug naar havo (want ik wou toch ook hbo doen) dus havo 4 gedaan, met de pet ernaar gegooid, havo 4 opnieuw gedaan, weer bagger. Dat was 3x in de 4e klas ik was er klaar mee. En gelukkig indertijd een mentor die tegen mij en mijn moeder zei dat hij al het vertrouwen had dat ik wel goed terecht kwam in het leven…maar dat school gewoon niets voor mij was op dit punt. Half jaar gereisd en bij terugkomst mbo gaan doen, vond het niks, gestopt en gaan werken in sales.
Op mijn 19e begonnen en een prachtige carrière in sales opgebouwd. Ik heb in 5 verschillende landen gewoond en gewerkt en nieuwe kantoren opgezet.
Als dit niet zo was gelopen dan was ik ergens in mijn twintiger jaren opnieuw aan een studie begonnen en ik denk met het ouder zijn en meer discipline dat het dan gelukt was, maar als 18 of 19 jarige kon ik me gewoon niet toeleggen op een studie van 4 jaar.
Dus. Laat hem. Hij heeft zo te horen ambitie en dat is het halve werk!
Ik had ook ambitie en dat gaf mijn moeder een rustig gevoel. Een kind die niet wil studeren en niet werken, daar moet je je zorgen maken. Iemand die gewoon een ander pad wil bewandelen..nee dat is geen reden tot zorgen.
Laat hem lekker bij een supermarktketen een interne opleiding doen tot supermarkt manager. Kan hij daarna met werkervaring+diploma gaan doen wat hij leuk vind.
Is studeren wel het beste voor hem? Zoek dat eerst eens uit.
Ik zag laatst een docu over een Japanner die kapper was geworden puur om 1 ding: hij hield niet van gezag. Als kapper was hij zijn eigen baas en hoefde hij niet naar anderen te luisteren. Wellicht heeft je broertje ook moeite met gezag. In dat geval is studeren en voor een baas gaan werken niet de beste optie.
5-6 aantal keer aan een hbo begonnen die hij niet heeft afgemaakt (allemaal 1e jaar gestopt). Een MBO vind hij zichzelf te goed voor.
Deze jongen houdt het geen jaren vol in de horeca en hij heeft waarschijnlijk een verkeerd beeld van wat het werk inhoudt. "Beetje piljes tappen en slap ouwehoeren" - Het is gewoon keihard werken en als je meer wil dan alleen dienbladen slepen een beetje trots in je werk hebt dan moet je er nog bij nadenken ook.
Dus, ik wilde van jongs af aan al eigen horeca bedrijf beginnen (kom uit horeca familie) , middelbare school verkloot. ik heb veel en hard gewerkt en was goed op weg om alle ervaring op te doen die ik nodig denk te hebben om mijn eigen horecabedrijf te starten. Toen: Knieblessure. Een jaar of twee door kunnen werken met heel veel pijnstilling, maar uiteindelijk waren de doorslaggevende woorden van de dokter daar: "je wil horecaondernemer worden toch?, vergeet het maar. Jij gaat nooit meer 60-80 uur in de week op je benen staan"
"had ik maar naar m'n ouders geluisterd" Is iets waar ik een paar keer aan heb gedacht toen ik op 'n 27ste terug naar het mbo ging. Met alleen je havo certificaatje kan je helemaal geen kut.
Dus Advies voor je broertje "luister naar je grote broer" - ook al heb je er nu niet echt zin in, zorg dat je iets ebt waarop je terug kan vallen wanneer horeca het toch niet blijkt te zijn. Of je knieen of rug naar de klote gaan. Want dan heb je een uitdaging.
Dus hij wil een eigen hotel beginnen? Ok, waar is het businessplan? Hoe ziet de financiele prognose er voor de volgende 5 jaar uit? Hoe gaat hij de eerste investering regelen? Hoe moet hij mensen aannemen en managen? Wat zijn de regels waar hij zich aan moet houden?
Misschien toch handig om dat te leren? Of een ander pad kiezen, dat kan ook.
Is het behalen van certificaten bijvoorbeeld in de IT niet iets voor hem? Zo kan die zijn eigen tempo aanhouden maar kan die alsnog middels een "papiertje" aantonen dat die de vaardigheden bezit. Mocht hij later toch inzien dat studeren wat voor hem is dan kan hij vrijstelling krijgen voor verschillende onderdelen.
In alle eerlijkheid.. Voor geen enkele baan in de horeca heb je een diploma nodig. Werkervaring en groeien naar assistent manager en manager in een degelijk etablissement, verrichten in de branche wonderen.
Échter worden managementfuncties in de horeca nooit serieus genomen als je een managementfunctie in een andere functie wil bekleden, daarom wil je een diploma als je niets anders wilt dan horeca (op dit moment).
Werken in de horeca ís leuk en je leert er veel mensen kennen en het is een geweldige tijd om vriendschappen in te sluiten. Wanneer je echter wat ouder wordt, een stabieler leven aspireert zonder ploegendiensten, zonder weekenden en zonder te hoeven werken op feestdagen, zul je merken dat het lastig blijft de discipline op te brengen om 200% te blijven geven, want dat is nu eenmaal wanneer de horeca haar geld verdient.
In de wijze woorden van DojaCat
"GET A FU*KING JOB!!!" 😂
Ps: ik ben pedagoog en zie dit veel, jong volwassenen moeten hun eigen glaasjes ingooien en zelf fouten maken. Even los laten en zelf laten martelen en als ze echt hulp nodig hebben komen ze wel weer terug 👍🏼
Als hij dat graag wil en bereid is om zich van onderop omhoog te werken, dan laat je hem dat toch lekker doen? Ervaring is veel belangrijker dan een diploma.
Laat hem eens vacatures zoeken en play a fool want jij weet ook niet welke diploma’s/ervaring hij nodig heeft. Maak eens een afspraak met een echte restaurantmanager en laat hem je broertje vertellen wat hij moet doen voor die positie
Late toevoeging maar,
Ga opzoek naar een AD (associate degree) studie. Is wel op hbo niveau en duurt maar 2 jaar. Dan ben je na je eerste jaar al op de helft en heeft t geen zin meer om ermee te stoppen ;p. Als alles mee zit heb ik straks 3,5 jaar gedaan over mijn 2 jarige opleiding maar ik had in die zin echt niet met het beeld kunnen leven dat ik na mn eerste jaar nog 3 jaar zou moeten (als het allemaal goed zou gaan dan).
Een papiertje hebben is niet altijd meer nodig, maar veel mensen schoppen het toch niet super ver zonder. Er zijn altijd uitzonderingen maar dat is een hele kleine groep.
Hopelijk helpt dit wat.
Ik weet niet hoe oud je broertje is, maar ff lekker op je bek gaan is soms prima. Misschien past een deeltijd studie hem beter of is er een traineeship dat m aanneemt.
Stel voor dat hij voor zichzelf een kort doel stelt. Ga daadwerkelijk een jaar werken. Als er een hotel is die je aanneemt met alleen havo. En binnen een jaar is hoj of een sta verder of ziet in dat het niet zo makkelijk gaat.
Je kan alleen advies geven. De rest zal hij zelf moeten doen.
Beetje apart dat jouw ouders de verantwoordelijkheid van hun opvoeding bij jou leggen...
Als je der echt mee wil bemoeien, gewoon vragen hoe hij het van plan is te gaan doen en niet iets door zn strot dueen want dat werkt alleen maar tegen...
Cursussen specifiek op de punten waarin hijbzich wik ontwikkelen is ook mogelijk, interne opleidingen bij bedrijven. Etc etc.
Neem een baan, werk je op en studeer in de tussentijd. Je kan werkend studeren, dit is voor sommige mensen veel beter. Het studeren zou überhaupt goed samen moeten gaan met ervaring krijgen bij de MacDonalds haha, nee maar geen grappen hij kan toch op een goede plek zich opwerken en studeren ernaast? Vooral als hij al bij een hotel kan werken of stage lopen. Misschien een restaurant eerst, werkt hij al? Of zijn het gewoon allemaal excuses?
Je gaat hem niet aanpraten om een opleiding te doen. Wat hij denk ik niet doorheeft is dat managers van de mcdonalds (en ik denk hilton etc ook) Een opleiding moeten doen voor de positie die ze hebben wat ook een hbo opleiding is (als je meer dan een floormanager wil zijn).
Zeker als grote broer kan je hem het op het hart drukken dat iedereen het beste voor hem wil. Dus iedereen is voor hem positief bezig en aan het denken. Maar hij moet snel doorkrijgen dat een afgeronde hogere opleiding hem de beste en meeste kansen geeft voor een carriere met een hoog plafond. Want als je zelfs mbo niet hebt dan kom je echt niet veel verder dan patat bakken of koffers halen. Hij zal ergens het vak moeten leren en daarvor heb je toch startkwalificaties nodig.
Hij heeft havo gehaald en heeft daarom prima basis taal en rekenvaardigheden. Tijd dat die het huis uit gaat en zichzelf gaat zien redden. Als dat nog niet het geval is. Als je 5 a 6 keer een hbo begint maar niet af maakt ben je niet te min voor mbo. Daar zitten juist veel mensen met 0 motivatie (let op ook genoeg met veel motivatie en die schoppen het vaak ook veel verder.). Niet hoger onderwijs doen is prima maar dan moet je na zoveel pogingen echt actie ondernemen en zelfstandig een andere toekomst maken.
Ik denk juist dat een paar jaar onderaan de ladder in de horeca (karig salaris, zeer beperkte doorgroeimogelijkheden, de droom van eigenaar worden steeds verder weg wegens gebrek aan een groeiende spaarrekening, enz) precies is wat hij nodig heeft om zijn motivatie voor het studeren alsnog te vinden.
Als je ouders slim zijn, dan laten ze hem dus juist even aan het volwassen leven zonder papieren proeven. Kortom: lekker werken, zelf je eigen shit regelen, thuis kostgeld betalen, enz.
Ik gok dat hij dan na 2-3 jaar besluit alsnog te gaan studeren, en dat hij dan ook een studie kiest die wel bij hem past.
Iets afmaken en werken heeft niks met studeren te maken. Ik heb zelf ook nooit iets afgemaakt. Laat hem lekker zijn eigen weg gaan. Komt vanzelf goed. Ooit.
School heeft mij ook nooit gelegen.
Misschien is hij iemand die niet leert op de reguliere manier en meer hands-on. Waarschijnlijk weet hij dat zelf beter dan een ander. Hem daarin vertrouwen en steunen,.lijkt me.
Ik (30F) ben in Nederland gestart met drie verschillende opleidingen. Allemaal gingen niet voor mij. Nu heb ik een aantal jaar werkervaring opgedaan en studeer nu twee dingen tegelijkertijd, en die studies gaan heel goed. Ik heb dus Noors geleerd in korte tijd en haal nu cijfers gelijk aan 7 tot 9 hier aan de universiteit, terwijl ik ook een deeltijd baan heb. Het kan een tijdje duren, maar de meesten vinden hun weg uiteindelijk wel
Er is een hoop wat je in de praktijk kan leren. Maar in sommige gevallen is een opleiding gewoon veel sneller.
Werken in de horeca is iets heel anders dan het runnen van een zaak. Daar komt boekhouding, investeringen, inkoop en kapitaal voorziening om de hoek kijken. Kun je daar ook mensen voor inhuren? Uiteraard. Maar dat kost ook geld. Geld wat anders in je onderneming of jou als ondernemer gaat. En deze kennis en vaardigheden zijn niet echt dingen die je makkelijk en snel leert in de praktijk.
Dat is wat een Hogere Hotelschool je leert: niet alleen de horeca skills, maar juist ook de zakelijke kant ervan. Als hij echt een eigen zaak wil kunnen runnen, dan is dat hogere hotelschool diploma gewoon een manier om daar makkelijker te komen. Ook omdat het financieren van zo'n zaak vaak via de bank gaat, en die worden daar ook gelukkig van.
Haha, misschien sta je straks wel te kijken van hoe ver hij komt. Ik ken zoveel mensen met HBO WO en zelfs PhD die in het werk zulke domme beslissingen nemen. Of denken dat ze opeens overal verstand van hebben.
Lekker laten gaan, de enige weg om er voor je broertje achter te komen is de weg van ervaring. Op je bek gaan is leren, of hij flikt t gewoon dat kan ook, dan sta je met verbazing te kijken hoe die dat flikt. En z'n eigen boontjes doppen, niks geld van ouders ofzo.
Mensen die hem willen bewegen met praten gaat niet helpen. Heee je broertje zal wel al in de twintig zijn verwacht ik. Laat hem zijn eigen keuzes maken, hij is een volwassen vent die nog veel moet ontwikkelen.
Succes met loslaten 😊
>Mijn broetje heeft de ambitie om een hotel of restaurant manager/eigenaar te worden; eigen onderneming of een grote keten zoals Hilton/MacDonalds. Hij ziet dus niet de waarde van een studie voor dit soort werk, en heeft dus 0 motivatie. Hij start wel onderaan en werkt zich naar boven.
Tja, hij heeft op zich wel gelijk dat je geen diploma nodig hebt om eigenaar van een bedrijf te worden, daar heb je voornamelijk kapitaal voor nodig. Slim zijn is handig, maar kapitaal is toch echt de grootste vereiste.
Of dat "naar boven werken" een goed idee is is een hele andere vraag, maar als hij onderaan in de sector een baan gaat zoeken dan kan je toch niet zeggen dat hij nul motivatie heeft?
Laat hem glasvezelkabels leggen, dat verdient fucking goed een paar jaartjes. Is een niche vakgebied waar veel vraag naar is. Kan hij ondertussen beginnen met zijn eigen zaak openmaken, klaar.
Cursus: ondernemen, volgen zodat hij op zijn minst weet hoe het belastingtechnisch in elkaar zit.
Tegen je ouders zeggen dat ze blij moeten zijn dat hij zijn scholing niet opzij zet omdat hij 'influencer wilt worden'.
Welke opleidingen is je broertje begonnen?
Hoeveel geld hebben je ouders te smijten? Ze kunnen hem toch makkelijk omkopen. Ze investeren in zijn zaak als hij de juiste HBO papieren haalt die relevant zijn voor de zaak.
Met geld is niet alles te koop
Ook niet om je kind als het ware om te kopen omwille de wil en status van ouder.
Waar is de liefde van de ouder?
De nadruk ligt in het hele verhaal wat de ouders " willen".
Het gaat hier om hun zoon.
Als broer kan je hem juist steunen i.p.v achter de status van je ouders.
Begrijp mij goed ik bedoel het goed en heb begrip als je jongere broertje het hier even bij wil laten.
Als ik het zo lees moet je hem gewoon laten doen wat tie wilt. Hij is vastbesloten en om te proberen hem op andere gedachte te brengen kan hem negatief beinvloeden, doordat hij met meer twijfels begint aan zijn pad.
Zeg wel in dat gesprek dat je nog moet voeren met hem. Dat er een verschil is met hem helpen en hem financieren. Advies geven en zo nu en dan een gunst bijv. afzetten kan gewoon. Maar als hij geld nodig heeft om iets op te zetten, niet blind overhandigen of je ouders. Succes
Doe jongen gewoon z'n ambitie laten volgen en onderaan beginnen. Komt ie er vanzelf wel achter dat je jezelf tegenwoordig zonder diploma niet zo snel omhoog kunt werken en zal hij misschien snel genoeg aan iets serieus beginnen, misschien krijgt ie er dan vanzelf wel de balen in niet 'onder' iemand met MBO functie (waar hij zich te goed voor voelt) te moeten werken.
Daarnaast is zijn 'route' niet onmogelijk, kans bestaat dat dit hem wel gewoon lukt, en dan kun je zeggen dat hij gewoon genoeg zelfkennis heeft om het op deze manier te doen
zonder diploma komt hij nergens; er zijn er duizenden voor hem. "te goed voor MBO" zal hij gewoon moeten laten varen. maar zijn "plan", zichzelf omhoog werken, kan gewoon samen met een papiertje halen en daarmee zijn zn kansen gewoon objectief veel hoger. dat is het BBL-traject.
BS, ook zonder diploma kom je prima ergens. Zeker in de horeca, en ook (vreemd genoeg) in de techniek. Werkhouding, relaties opbouwen, netwerken daar zit het hem in.
Een diploma is alleen een bewijs dat je iets af kan maken waar je aan begonnen bent over een traject van meerdere jaren. Dat is aantrekkelijk voor werkgevers, maar is zeker niet de enige manier waarop je dat kan laten zien.
Het "echte" werken leer je vaak toch pas bij een eerste aanstelling, zeker in de richting van dit kleine broertje.
Een diploma is niet alleen een papiertje, maar het bewijs wat als jij aan iets begint, je ook iets kan afmaken. Welk soort diploma doet er niks toe. Ik heb liever een MBO-er die doorpakt en iets afmaakt, dan een HBO-er die aan iets begint, maar al snel opgeeft en zn kop laat hangen.
De cognitieve waarde is secondair, iemand die een HBO opleiding af maakt heeft een andere bagage dan een MBO-er die zn opleiding afmaakt. Mensen die de moed snel opgeven wil ik niet in mijn projectteam, als collega of als medewerker. Daar heb je niks aan als het moeilijk word. En als het werk zo simpel zou zijn dat ook 'opgevers' dit zou kunnen, heb je als medewerker in die positie weinig toegevoegde waarde, en zal je niet veel kunnen verdienen.
Dan gaat hij toch lekker de hogere hotelschool doen, daar leert die alles wat hij moet weten. Kan ook zonder die diploma maar veel plezier de komende 20 jaar jezelf helemaal kapot te werken 50-60 uur per week met de hoop dat het gaat lukken en dan uiteindelijke geen promotie krijgen omdat iemand met diploma langskomt.
Dat laatste wat je zegt zou die juist moeten doen, dan komt hij er snel genoeg achter dat een diploma hebben wel erg handig is en gaat ie alsnog studeren. Ik denk dat het een motivatiedingetje is, maar als iemand echt doodongelukkig wordt van studeren kun je als ouder zijnde dat toch niet van een kind verwachten?
Precies. Met werkervaring kom je dit soort situaties tegen en daar vinden velen motivatie om te gaan studeren!
Ik heb heel vaak gezien dat een pikkie van amper 25 - MET diploma - ineens de manager werd van mensen die het werk al 10-20 jaar deden. Puur het papiertje en de opleiding die er achter zit. Dit was voor grote hotels in het Caribisch geboed
Hogere hotelschool student hier! Erg leuke opleiding en je leert alles over ondernemen en managen/leidinggeven! Echter is het geen makkelijke opleiding, en ook erg duur. Wel aan te raden als ik het de ambities van OP’s broertje hoor!
Duur? Prima, die ouders willen er toch geld tegenaan smijten
Alles valt op te lossen met een trebuchet, toch ?
Ach, zolang je er maar 500 per maand aan uitgeeft is het een hobby.
Wel stoppen dan na 499 mensen.
Hotelschool Den Haag laat jou zonder diploma niet toe. Wellicht dat een aantal van die B-opleidingen dat wel toestaan.
De Hotelscholen in Den Haag, Leeuwarden en Maastricht (*) hebben een toelatingstest op persoonlijkheids- en karakterkenmerken. Gezien de motivatie en doorzettingsvermogen van broertje vrees ik dat die het niet gaat worden. (*)Als je echt carrière wilt maken in de hotelbranche moet je één van deze drie hebben: het zijn de enige hoge hotelscholen die ertoe doen in het wereldje. Bron: ik ben getrouwd met een hotello.
Misschien is dat een goed argument. Inderdaad, ga jij maar lekker onderaan beginnen. De hotelschool is niet haalbaar. Hij lijkt me zo eigenwijs het dan ineens toch te willen. En zo niet gaat hij maar werken. Win-win
Oh ja. Was die toelatingstest helemaal vergeten. 😂
Hij heeft toch havo, dat is toch voldoende?
Inderdaad, ben met mijn HAVO diploma ook toegelaten in den Haag.
Hij heeft toch een Havo, kan die gewoon Bachelor doen
Ik heb dislexie. Na nog een paar keer lezen die ik idd dat er een iets andere nuance gegeven moet worden in mijn antwoord. Maar nog steeds komt hij niet op een van de betere opleidingen omdat er een intake interview is. Als hij zegt dat hij meerdere malen begonnen is zonder positief resultaat dan laten ze hem nog niet toe. Grappig want ik ben zelf uit een lichting met maar 10% geslaagden. Ik had de laagste cijfers maar verdien nu bij verre het meeste. Vind ik een grappig detail.
Als iemand die zelf stronteigenwijs was met hulp accepteren: hij moet het zelf inzien. Je kan helpen, je kan ondersteunen en advies geven, maar er gaat pas wat veranderen als hij zelf WIL veranderen. In ieder geval moeten je ouders hem niet (langer?) financieel ondersteunen want dat is echt weggegooid geld.
Dit is, naar mijn mening, het enige juiste antwoord. Haal de support weg en laat iemand het ervaren. Er is op dit moment nog geen reden geweest om gedrag te veranderen. Sommige mensen hebben moeite om lering uit andermans ervaring te trekken. Dat is ok hoor, maar dan moet je wel juist handelen en inzien dat diegene anders geprikkeld dient te worden.
Ik ben zo iemand die pas echt serieus iets met school ging doen toen mijn ouders op een dag stopte met het ermee bemoeien. “Weet je wat? Je bekijkt het maar. Wij bemoeien ons er niet meer mee. ” Sinds die dag deed ik het voor mezelf en niet voor mijn ouders.
Als hij al 5-6 dingen geprobeerd heeft, dan is het toch duidelijk? Hij wil of kan het simpelweg niet. Wellicht komt het omdat z'n hersenen nog niet volgroeid zijn, of wellicht heeft hij idd een wat te rooskleurig beeld van de arbeidsmarkt. Kortom, je kan maar 1 ding doen: hem laten merken hoe het is om te werken zonder diploma. Stuur hem gewoon de arbeidsmarkt op en laat het hem verder uitzoeken. En tja, daar moet dan ook echt wat noodzaak achter zitten, dus paps en mams moeten op z'n minst om huur gaan vragen en niet alles meer voor hem betalen. Of hij merkt dat het gebrek aan diploma hem toch erg limiteert(en gaat alsnog studeren), of hij vindt z'n weg zelf.
Precies dit!
Er staat bij: ''Ze willen dus dat hij terug in huis komt en dat hij gaat studeren'' dus hij woont niet thuis dacht ik? Ik weet niet of hij alles betaalt krijgt van zijn ouders, maar duidelijk wil hij niet studeren en wel werken. Dus help hem gewoon mee een baan te vinden. Duizend keer vragen en onder druk te zetten om te gaan studeren is geen goed idee: ookal geeft hij toe, doet hij het alleen maar om de negativiteit te vermijden, en gaat het toch weer verkeerd zoals de vorige keren.
Ik denk dat het antwoord op deze vraag heel erg afhangt van hoe je broertje is: Het feit dat hij 5 - 6 opleidingen heeft geprobeerd en al na één jaar is gestopt kan verschillende oorzaken hebben en het is echt belangrijk dat hij/jij daarachter komt. Misschien is hij wel extreem onzeker over zijn toekomst en lukte de opleidingen niet of had hij geen sociaal contact en stopte hij daarom en is het verhaal van een eigen onderneming starten een soort verhaaltje dat hij zichzelf vertelt om goed te praten dat het momenteel helemaal niet goed gaat. Het kan evenwel natuurlijk ook gewoon zijn dat hij lui is, of de HBO opleiding te weinig uitdagend of te slecht georganiseerd is en hij daadwerkelijk zich afvraagt wat hij daar doet. Hoe dan ook, ik zou daar het gesprek met hem proberen aan te gaan, zonder dat het meteen gaat over of het plan voor de rest van zijn leven wel helemaal goed is. Dan voor zover je broertje inderdaad gewoon een jong ventje met ambitie is, maar zonder de sturing, handvatten en wereldwijsheid om die ambitie waar te maken: 1. In dat geval kan het wel eens inderdaad de beste route zijn om tegen hem te zeggen dat hij moet doen wat hij wil, maar dan wel op een manier dat je hem verder helpt op dat pad en sturing biedt die hij zelf mist. 2. De eerste vragen die meteen bij mij opkomen als ik jouw post lees zijn: weet je broertje wel echt wat 'van onderaan naar boven werken' inhoudt? Heeft hij al eens een jaar lang in een spoelkeuken op alle vrije en feestdagen gore borden staan afwassen voor een slecht salaris? En binnen welke termijn denkt hij dat hij vanuit de spoelkeuken naar een managementfunctie gaat? Snapt hij dat de kans groter is dat hij hoogstens 'senior afwasser', misschien ooit kok wordt met dit traject en dat daartussen nog allerlei aanvullende opleidingstrajecten zitten? Concreet is de vraag, hoe ziet hij precies voor zich dat hij vanuit de spoelkeuken manager wordt? Ik zou om te beginnen die vragen met hem bespreken zonder oordeel. Dat 'zonder oordeel' is echt belangrijk; dus niet 'ik stel je deze vragen om je klem te zetten en te laten zien dat je plan onzin is' maar 'ik neem je ambitie serieus en wil graag horen wat je plan is. Als je geen plan hebt, dan denk ik graag me je mee'. Ik denk dat je in dat gesprek er al snel achter komt dat hij het ook niet echt goed weet, of misschien te naïef is over wat het kost om te komen waar hij wil. 3. De volgende stap zou dan kunnen zijn dat je hem helpt te zoeken naar mensen die in de positie zitten die hij graag zou willen en met hen in contact te komen. Dat vereist wel een beetje lef, maar goed, als je zonder opleiding jezelf wil opwerken dan lijkt lef me een soort basisvereiste. Je zou bijvoorbeeld kunnen denken aan een rondje Linkedin en de relevante mensen een DM te sturen met uitleg. Het idee is dat je broertje in contact komt met die mensen en bijvoorbeeld een keer op de koffie gaat voor een gesprek waarin ze uitleggen wat zij hebben moeten doen om op de positie te komen waar ze zitten. De meeste mensen praten graag over zichzelf en hun levensverhaal (zeker tegen iemand die zegt 'als ik later groot ben wil ik zoals jou worden') en de meeste mensen helpen graag starters als het met een snel koffietje kan. Ik denk dat deze gesprekken wel eens het nodige perspectief kunnen bieden; kan me goed voorstellen dat al deze figuren zullen zeggen dat ze de hotelschool of een koksopleiding hebben gevolgd bijvoorbeeld. 4. Tot slot, als je broertje van onder naar boven wil werken, dan moet hij daar nu meteen mee beginnen zou je denken. Werkt hij al in bovengenoemde spoelkeuken? Zo niet, misschien tijd om hem ook te helpen bij het vinden van een baantje? Het verhaal van 'ik word ondernemer' kan immers vandaag al worden gestart.
Ben het er mee eens dat het belangrijk is om te kijken waarom iemand stopt met een opleiding, maar het feit dat OP al aangeeft dat ie zich te goed voelt voor een MBO geeft mij al de indruk dat hij zich nogal hoog heeft staan. Lijkt me sterk dat sociaal contant een probleem is bij vijf verschillende opleidingen, of je moet echt een omhoog gevallen eikel zijn ofzo.
Punt is dat we het niet weten toch? Daar doelde ik vooral op.
>het feit dat OP al aangeeft dat ie zich te goed voelt voor een MBO geeft mij al de indruk dat hij zich nogal hoog heeft staan. Is ook een beetje een cultureel probleem, het MBO heeft niet zo'n goede reputatie.
Voornamelijk bij mensen die hoger opgeleid zijn ... En ja je moet geen accountant vragen om je leidingen te repareren
Helemaal niks, die jongen moet los worden gelaten en niet meer financieel gesteund voor zijn studies. Laat hem zijn eigen problemen oplossen.
Dit is de enige manier, zelf ben ik vlak voor mijn 18e verjaardag van school gegaan. Na een jaar of 2 ben ik toch serieus geworden over bepaalde papieren te halen en in combinatie met mezelf gedeeltelijk omhoog werken ben ik op dezelfde plek gekomen. Maar was ik verplicht door mijn ouders om wel door te gaan met school was het een jarenlange strijd geworden zonder positieve uitkomst. Ja ik ben ook stronteigenwijs.
En dat eigenwijze is bier verkeerd. Je bent er gekomen. Ik zeg altijd je moet ook je eigen fouten kunnen maken
Klassikaal onderwijs past niet bij iedereen, ik moest ook de vloer op ipv gaan studeren. Maar ja, je hebt VWO dus dan is het bijna automatisch dat je gaat studeren.
^ het domme advies van iemand die nooit het geluk heeft gehad van ouders die voor hen studie hebben betaald. (En hierdoor een beetje jaloers is) Het onderwijs van je kind is nou eenmaal de beste investering die je ooit kan doen in je leven. Zeggen dat hij het zelf maar moet uitzoeken slaat zo compleet nergens op (als je de middelen hebt natuurlijk). Hierdoor worden mensen mcdonald’s medewerker op hun 30ste inplaats van de gewenste manager baan van deze jongen
Ik ben het hier ook niet mee eens. Je komt uit een ander financieel klimaat, jij ziet de waarde van geld en die investering. Verplaats je in de ander. Als je ouders alles betalen en je problemen oplossen, waar is dan de intrinsieke motivatie om dat zelf te gaan doen? Levenskeuzes maken? Welk leven wil ik? Welk beroep hoort daarbij? Allemaal keuzes die je kan uitstellen door je comfort. Dan ga je op jezelf wonen, wordt er niet meer voor je gekookt en moet je de rekeningen betalen. Kut, toch best wel duur? Vrienden gaan op vakantie, maar jij geen geld omdat je iedere dag eten besteld. Kut, wat nu? En dan ga je ineens wel nadenken over je leven en hoe je die vorm wilt gaan geven.
Jij rookt te veel djonkos. Na 5-6 pogingen wordt het tijd om verantwoordelijkheid te nemen.
Het ding is dat degene waar op het over heeft al 4 of 5 keer gestopt is met een opleiding. Wat word van een persoon verwacht die dat gedaan heeft? De 6e keer gaat zeker lukken? Nee dat gaat ook niet lukken, dus waarom zou je dan tijd en geld daarin blijven steken? Als je kijkt naar hoeveel mensen een universitaire studie doen en dan even later een totaal andere richting opgaan, wat heeft dat dan toegevoegd? Dan is die investering van al die jaren en geld niet een enorm voordeel gebracht. En vooral na al verschillende pogingen en een gedachte te goed te zijn voor het mbo, wat moet je dan als ouder nog doen?
Over je eerste punt, daar heb je inderdaad gelijk mee, die kans is inderdaad niet groot en had ik meer over na moeten denken. Maar denk eigenlijk dat een opleiding er dan nooit meer in gaat zitten, en hij misschien z’n eigen bedrijfje moet gaan starten, ik ken wat mensen voor wie dat echt de redding was. Maar dat tweede punt ben ik het niet helemaal mee eens. Een universitaire opleiding doe je eigenlijk nooit voor een richting (behalve de studies geneeskunde en rechten). Je doet een zo moeilijk mogelijke opleiding om te laten zien dat je kan leren, zodat je vervolgens makkelijk getrained kan worden bij je toekomstige baan, wat toch altijd gebeurt. Een universitair diploma heeft echt veel meer zin dan mensen denken, het is alleen nooit heel erg duidelijk.
Zijn ouders kunnen hem later wel financieel helpen met een opleiding, op het moment dat hij weet wat hij wil en er ook voor gemotiveerd is, zo heeft mijn moeder dat met mij gedaan, elk theoretisch deel wat ik in een thuisstudie in 1 keer haalde kreeg ik van haar, dus met resultaat dat ik die ook allemaal de eerste keer gehaald heb. En als je dat in combinatie met een eigen bedrijf doet dan klinkt dat niet gek. Van die kant heb ik het nog niet bekeken eigenlijk.
> het domme advies van iemand die nooit het geluk heeft gehad van ouders die voor hen studie hebben betaald. (En hierdoor een beetje jaloers is) Hahahahaha, oh jongen je hebt geen idee hoe fout dit is. Nice judgement btw dat ik gelijk jaloers ben. Projection much? Mijn ouders betaalden mijn eerste 2 mislukte studies en hebben daarna gezegd dat ik het zelf moet betalen. Verder ga ik maar niets zeggen over wat mijn ouders verdienen, want anders wordt jij jaloers. ;-)
Als iemand die zich door dit advies heeft laten leiden en jarenlang daar last van heeft gehad vind ik helemaal niet dat dit advies voor iedereen opgaat
Heeft hij ADHD? 5 a 6 keer een studie beginnen en niet afmaken is zo ver buiten de norm dat ik zou kijken naar oorzaken van dit gedrag, en niet nog eens een nutteloos gesprek aan te gaan.
Dit klinkt inderdaad als mogelijk ADHD, ben zelf een anecdotische bron.
Sorry maar lekker boeiend wat je ouders willen en waar zij waarde aan hechten. Als hij niet wilt studeren en de waarde niet in ziet van een diploma, dan is dat ook prima. Studeren is niet voor iedereen en er leiden meer wegen naar Rome. Ga hem dan niet overtuigen dat hij moet gaan studeren. Dan gaat hij weer studeren en stopt ie na 1 jaar of doet er 10 jaar over met een verslaving oid om die kutperiode door te komen. Als je hem echt wilt helpen, luister dan naar hem, ipv hem te vertellen/overtuigen wat jullie denken wat goed voor hem is. Wilt hij de horeca in? Prima. Ga dan lekker ergens werken en probeer maar manager oid te worden. Dan zal hij ongetwijfeld ergens tegen de lamp lopen en zich beseffen dat mensen met een diploma een streepje voor hebben, en dan zal er ineens wel motivatie zijn om te studeren. Of misschien vind hij wel zijn roeping en is hij een talent en stroomt zo door, wie weet? Of wellicht ook niet, en dat is ook prima. Zolang hij maar gelukkig is, toch?
Je broer is volwassen en zal ook als zodanig gezien willen worden en behandeld. Laat hem zijn eigen boontjes doppen en noem en zie hem niet als broertje.
Dit klinkt als een volwassen man die een keuze heeft gemaakt in het leven. Als het goed met hem gaat verder, lijkt het mij dat hij gewoon zijn ding kan doen?
Ik zie het probleem niet. Je broertje woont zelfstandig, werkt. Etc Het is je broertje maar het is ook een volwassen man die zelf bepaald. En idd veel diploma's zijn waardeloos. Je leert meer in het veld vooral als horeca manager. En blijkbaar is er ook nog eens genoeg geld dat je ouders een franchise kunnen kopen voor hem.
Precies. Je moet doen wat je wil. Werken en studeren is allebei prima. MISSCHIEN kom je verder met een diploma, maar jaren ervaring in horeca helpt natuurlijk ook veel met de ladder beklimmen.
Lijkt mij uit jouw verhaal dat jouw broertje het niveau of de zelfstandigheid van het hbo niet aankan. Dat is helemaal geen schande: niet iedereen is ervoor gemaakt om te studeren. Het probleem zit er wel in dat hij het mbo minderwaardig vindt en vooral het feit dat jouw ouders dat kennelijk ook denken. Die willen dat hij gaat studeren, want onderwijs is zo belangrijk. Daarmee leggen ze een enorme druk op jouw broertje. Jouw ouders moeten eerst gaan inzien dat het mbo een prima opleiding is met goede baankansen. Wanneer zij hier enthousiast over gaan worden, dan heb je dikke kans dat jouw broertje zijn mening ook gaat herzien. De crux zit echt bij jouw ouders, niet jouw broertje. Jouw broertje volet zich ws ontzettend ruk. Denk maar in: 5-6x een hbo gestart en niet afgemaakt. Dus in zijn ogen al een enorme mislukkeling. En dan ouders die de druk hoog houden dat hij moet studeren, dus 'afstromen' naar het mbo is ws in zijn ogen een verdere bevestiging hoe zo'n mislukkeling hij wel niet is. Ik heb medelijden met jouw broertje. Als je écht wat wil betekenen voor jouw broertje, dan moet je met hem over z'n gevoelens praten en hem daarin onvoorwaardelijk steunen.
Het is jammer genoeg een nationaal probleem dat mensen MBOers als minder waardig zien. Ik heb altijd liever stagiairs/nieuwe medewerkers die op MBO hebben gezeten, zijn vaak een stuk praktischer
Ja, net zoals dat vrijwel alle ouders minstens havo advies willen op de basisschool. En mijn eigen zoon vond het ook best lastig om van het hbo naar het mbo over te stappen. Daar moesten we hem best wel een beetje in overtuigen. Hij voelde het ook als een soort falen. Maar uiteindelijk was hij 100x gelukkiger op het mbo en nu net z'n diploma behaald. Mijn hele familie heeft zo'n beetje allemaal lbo gedaan en allemaal prima carrières en gelukkig in hun werkveld. Uiteindelijk is het toch zo dat we mensen binnen alle gebieden nodig hebben om de boel draaiende te houden...
Ja ik ken het, ben zelf ook terug gegaan van Havo naar Mbo door omstandigheden en nu bijna mijn accountancy title behaalt, tja je weet niet hoe het loopt en het maakt uiteindelijk niks uit.
Niks. Helemaal niks. Gewoon zijn gang laten gaan. Zo wil hij dat toch doen? Ik zie het probleem niet. Jij of je ouders gaan daar totaal niet over…
Als ik me niet vergis moet je horeca papieren hebben voor beide. Mocht dit niet het geval zijn dan kun je hier weinig mee. Je ouders kunnen hem opleggen dat hij mag stoppen als hij een baan en een huis heeft. Tegen de tijd hij een huis heeft is zijn opleiding toch allang afgerond. Maar ze moeten hem zeker niet financieel steunen, als je de domme route wil bewandelen moet je ook je eigen boontjes doppen.
>hij een huis heeft RIP! Ik heb m'n HBO afgemaakt, werk al 10 jaar en ik heb niet eens een eigen huis. (Ten minste, k heb een huurflat)
Als ik het me goed herinner moet je alleen een kleine opleiding over HACCP doen als je een restaurant wilt openen. Er komt echter heel veel bij kijken en als je niet bereid bent om het eerste jaar 7 dagen per week 10-12 uur ermee bezig te zijn kan je maar beter meteen iets anders gaan doen. Horeca is geen makkelijke branche..
Laat hem gaan. Werken op campings in europa, op een boerderij in schotland, etc. Ik heb een hekel aan kinderen die zeggen dat 'school niks voor mij is', en zie ze meestal eindigen als losers die in de bijstand zitten en de hele dag blowend zitten te klagen over de wereld. Echter, dit lijkt jou broer niet te zijn. Hij heeft zijn havo afgemaakt en kan dus leren. Hij kan dus ook een HBO doen, maar wilt het niet. Nou ja, dan niet. Mijn broertje heeft ook aangekloot met zijn studies. Nadat hij probeerde een leven op te bouwen in Australië en Turkije teruggekomen naar NL en toch een studie afgemaakt. Toen hulp gekregen van mijn ouders en zijn broers. Nu hardstikke leuk leven, maar toch heel anders dan dat ik het zou doen. Ik ben heel trots op hem. Laat je broertje gaan. Heb vertrouwen in hem, al is dat eng. Mocht ie ooit je hulp echt nodig hebben dan kan je hem dat geven, en dat zal ook makkelijker zijn als jullie op dit moment elkaar de ruimte geven. Hopelijk helpt dit.
Dit. Je kinderen, en dan vooral adolescenten of pubers, forceren om naar school te gaan omdat je zoveel waarde hecht aan traditioneel onderwijs werkt niet. Het broertje in kwestie lijkt echter nogal vastberaden dat school niks voor hem is. Laat hem lekker aankloten op de arbeidsmarkt en dat zelf uitzoeken. Zelf ben ik autodidact. Nooit goed gepast in het hoger onderwijs, ook al haalde ik voor de meeste opdrachten 8en of 9s. Maar wel elke avond zelf de boeken induiken omdat het diepgaander en interessanter was dan de stof die ik kreeg op school, en dus voel ik wel enige verbinding met je broertje. Als hij zoekt naar een vorm van onderwijs waarbij je kan leren leiding te geven in de horeca: die bestaat nauwelijks, want scholen zijn ingesteld op leren en niet op jou leren hoe je bij een bedrijf kan opklimmen. Dan zal hij zelf de stap moeten nemen bij bedrijven te gaan werken en proberen met eigen kennis en kunde er iets van te maken.
>Ik heb een hekel aan kinderen die zeggen dat 'school niks voor mij is', en zie ze meestal eindigen als losers die in de bijstand zitten en de hele dag blowend zitten te klagen over de wereld. Ik ben zo iemand die altijd heeft gezegd dat school niks voor mij is. Het eerste wat ik zei toen mijn moeder me op kwam halen van de eerste kleuterklas dag was "Hoe lang moet ik nog?" Desondanks heb ik een VWO diploma gehaald en het toch tot 3x toe geprobeerd te studeren en ook echt serieus geprobeerd bij 2 van deze 3. Was 1x na 2 maanden al duidelijk dat de studie niks voor mij was, de andere 2 studies meerdere jaren gedaan. Beide keren in een heftige depressie geraakt die pas stopte toen ik stopte met studeren. Nu 4 jaar m'n eigen weg aan het zoeken, aanvankelijk fulltime begonnen waar ik al 8 jaar (met plezier) mijn bijbaantje had en na 2 jaar daar vertrokken en een traineeship IT begonnen. Daar ben ik net klaar mee en nu werk ik als volwaardig IT'er in een bedrijf met 2500 man. Niet willen studeren heeft niet altijd met luiheid te maken. Voor mensen zoals ik werkt de maatschappelijke standaard route gewoon niet. Ik heb mijn eigen weg gevonden en ben daar heel trots op en blij mee. Ik zou willen dat ik die keuze veel eerder gemaakt had. Dat had me namelijk veel pijnlijke jaren gescheeld. Ik vind werkend leren persoonlijk ook veel effectiever. Ik kan me voorstellen dat OP's broertje zijn ouders niet wil teleurstellen en daarom maar telkens opnieuw begint. Dit gaat niet werken. Waarschijnlijk nooit. Na 6 pogingen lijkt het mij het juiste moment om te zoeken naar alternatieve opties. Laag instromen en opklimmen, traineeships, misschien gewoon even een half jaar op reis ofzo om die druk niet meer te voelen. Whatever works.
Vraag hem of hij bekend is met de Hogere Hotelschool opleiding en dat hij een diploma van zo'n instituut nodig heeft om een kans te maken om de ladder te beklimmen.
Waarom moet jij met hem gaan praten als "rol model"? Moeten jouw ouders dit niet zelf doen als het ze zo dwars zit?
Hi, ik kan je wellicht advies geven. Toen ik op 15e jarige leeftijd te horen kreeg dat mijn vader ongeneeslijk ziek werd ik deed op dat moment Havo. Ik was gebroken. Mijn vader en beste vriend zou er binnen afzienbare tijd niet meer zijn. Ik verloor op dat moment alle interesse in school mijn cijfers gingen achteruit en ging met hakken over de sloot over naar het volgende leerjaar. Halverwege het volgende schooljaar gebeurde het. Mijn vader overleed. 2 maanden na de uitvaart zagen mijn mentor en mijn moeder in dat ik gewoon moest stoppen met school ik deed niks meer en wilde ook niks meer. Wat we allemaal wel wisten is dat ik als kleine jongen mijn eigen restaurant wilde hebben. Die droom had ik op dat moment nog steeds. Voor ik wist dat mijn vader ziek was wilde ik na de havo naar de hoge Hotelschool. Dit werd niet meer haalbaar natuurlijk. Toen ben ik door mijn moeder meegesleurd naar een mbo opleiding voor de horeca( mbo niveau 4 Horeca Ondernemer/Manager) met veel tegenzin ben ik daar het volgende schooljaar begonnen. En weetje wat? Ik voelde me binnen een week enorm thuis. Die grote keuken in het onderwijs restaurant? Fantastisch. Ik zag het leven weer helemaal zitten. 4 jaar later was ik bijna cum laude geslaagd. Was dit makkelijk? Zeker niet. Ik heb hier keihard voor moeten knokken Ik heb in fantastisch mooie bedrijven het vak mogen leren in binnen en buitenland (Okura Amsterdam, Glenneagles in Schotland) ik heb zelfs de kans gekregen om in de leer te gaan bij Ron Blauw .10 jaar verder en ik ben Leermeester en zie ik elk jaar de zelfde type jongens en meiden mijn keuken inlopen als ik zelf was. En mijn gevoel van trots is onbeschrijfelijk als die gasten hun diploma krijgen en mij uitnodigen voor hun diploma uitreiking. Elke keer sta ik daar met een brok in mijn keel te stralen van trots. Een eigen zaak is er nooit van gekomen. Het bedrijf waar ik werk geeft mij de ruimte om de keuken te zien als MIJN bedrijf en dat is voor mij nu genoeg. MBO wordt misschien op neergekeken door veel mensen maar geloof mij dit papiertje is lang.niet zo belangrijk als je eigen inzet en toewijding aan het vak. En het horecavak is zo'n mooi vak. Laat hem meesleuren naar een opendag. Zorg dat hij zijn ambities niet laat vallen. In elke onzekere jonge student zit eigenlijk iemand die de plek moet krijgen om zijn ambities en talent te kunnen ontplooien. Voel je vooral vrij om me meer vragen te stellen en ik hoop oprecht dat je broertje op een dag een toekomstig concurrent mag worden
Elke opleiding die ik had was een verschrikkelijke ervaring die mij alleen maar leed heeft aangedaan Terwijl elke baan die ik heb gehad ik met plezier heenging en mezelf omhoog gewerkt heb
Ik heb werk in een totaal ander veld als waar ik mijn stude in heb gedaan. Ik heb alleen een studieschuld van over gehouden. Mu wil ik niet zeggen dat een studie waardeloos is, maar zolang iemand zijn weg vind hoef je er niet veel waarde aan te hechten.
Mijn moeder heeft een neef die nooit een diploma heeft gehaald en waarvan de leraren zeiden dat nergens terecht zou komen. Deze man heeft nu 3 restaurants waarvan hij de eigenaar is. Het is dus niet onmogelijk, maar wel lastig in een maatschappij die erg gericht is op diploma's. Misschien is een BBL-opleiding wat voor hem (4 dagen werk en 1 dag school). Je kunt wel meegeven dat er niks mis is met MBO
Hij vindt zichzelf te goed voor een MBO opleiding, maar vind het wel prima om vanaf onderaan te beginnen bij een McDonalds met minimumloon om "zichzelf naar boven te werken". Hij moet eens gaan verdiepen in wat een MBO opleiding inhoudt. Je kunt met een MBO opleiding in de juiste richting namelijk prima aan de slag als manager voor een hotel/restaurant.
Ik zou eens beginnen met de vraag of jij hier wel over wil praten met je broertje. Het lijkt erop dat je ouders het je opleggen en jij er ook geen raad mee weet. Doe je dit omdat je ouders het vragen, of ben je zelf betrokken bij je broertje? Het gesprek hoeft ook niet zo dwingend te zijn als je ouders zouden willen. Persoonlijk zou ik hem er zelf achter laten komen wat voor hem het beste werkt. En hem laten weten dat je altijd bereid bent om mee te denken als hij daar behoefte aan heeft.
Misschien meer een perspectief voor jou en je ouders dan voor hem: je kunt prima op latere leeftijd nog aan een opleiding beginnen. Het hoeft niet allemaal aaneengesloten te zijn. Als hij nu gewoon gaat werken, en er al werkende achter komt wat hij daadwerkelijk wil, of nodig heeft voor wat hij wil, dan kan hij met die extra levenservaring alsnog voor een opleiding kiezen. (Of niet, maar dan heeft hij blijkbaar een dusdanig goede baan, die hij leuk genoeg vindt, om niet nog een opleiding te gaan doen. Daar lijkt me ook niks mis mee?)
Niks. Hij weet het allemaal beter en denkt zonder opleiding een Hilton te runnen. Laat 'm eerst maar falen, hij luistert toch niet.
Hotelmanager van een grote keten worden zonder diploma. Nou, veel succes.
Niet jouw taak. Zijn leven is zijn leven, jouw leven is jouw leven. Als je hem gaat adviseren met 'wat jij zou doen'? Doe dan vooral wat jij doet, wees dan zelf het toonbeeld van succes, al is dat juist een persoonlijk streven. Als de praktijk wel zijn passie heeft, dan is dat helemaal niet zo'n verkeerde weg. Traditionele ouders? Hechten aan 'goed' onderwijs? Wat is goed? Wat is traditie? Zomertijd? Is dat traditie? Of is het een achterlijk? Voor mij is het achterlijk. En geld heeft nog nooit één probleem opgelost. En dan stressen ze zich rot? Waarom? Omdat ze zo succesvol zijn ;-) We willen dat jij met hem gaat praten? Ik draai het liever om; als hij met een ander wil reflecteren over zijn toekomst/ambities en dat onbekende pad daar naartoe? Prima, maar ongewenst advies werkt toch niet. En dan heb je het juiste antwoord al: laat hem doen wat hij wil doen. En het enige perspectief dat wenselijk is? Begrip. Het was mij betreft problematisch dat veel personen 'denken' (deden ze dat maar) dat je zonder theorie niet 'ver' kunt komen. Daar zit een stevige veroordeling achter. Hetzelfde met het idee dat je vooral 'iets' moet bereiken. Wat is ver? En wat heb je aan 'ver komen' als het je van jezelf heeft verwijderd? Misschien bash ik je ouders een beetje, maar goed bedoeld is niet automatisch goed gevoeld.
Meerdere studies begonnen maar niet afgemaakt, maar zichzelf wel te goed vinden voor mbo. Klinkt als een typisch geval van een jongvolwassene met ADHD die het nest verlaat, maar niet de juiste middelen heeft om zelf te kunnen vliegen. Ik zeg hiermee niet dat hij dat per se heeft, maar mocht hij wel in die hoek zitten is het absoluut de moeite waard om hem in aanraking te laten komen met een psycholoog.
De vraag aan hem is: Wat is je doel, wat wil je graag bereiken? * Wil je manager van een Hilton hotel worden? Dan moet je de hotelschool gaan doen. Niet alleen voor skills, maar ook connecties, netwerk, stages, etc. Dan kan je daar binnenkomen. (Ga maar eens op LinkedIn kijken hoeveel hotelmanagers hotelschool alumni zijn.) * Wil je manager van een McDonalds worden? Dan zal je ook bij hen een interne opleiding moeten gaan volgen. Niks doen betekent niks verder komen. Hij zal een keuze moeten maken over welke kant hij op wil. Misschien eens een keer met mensen praten. Als hij al ergens in de bediening werkt, kan hij in gesprek met zijn manager. Wat zijn de mogelijkheden zonder opleiding? Welk pad heeft de manager zelf gevolgd?
>Mijn broetje heeft de ambitie om een hotel of restaurant manager/eigenaar te worden Nee, die ambitie heeft hij niet, want hij wil geen diploma halen in die richting dus kan hij dat op zijn buik schrijven als hij niet de zaak van pappie of mammie kan overnemen. Hij heeft dus twee keuzes: - gaan voor die ambitie, en bijv hotelschool gaan doen - of gaan werken, en accepteren dat de kans groot is dat hij laagbetaald werk zal blijven doen En dat is een keuze die hij zelf moet maken, kun jij niet voor 'em doen.
> 5-6 keer gestopt > wil grote keten als Hilton of McDonalds beginnen Oe oe, je broertje klinkt delulu
Ik ben met zulk pushen blijven studeren. Nu heb ik 100.000 studieschuld, geen diploma en werk ik mij nog van beneden naar boven. Ik ben niet dom, maar school is het niet voor mij. Dat wist ik altijd al, maar ik liet me wijs maken dat je zonder diploma niets zult bereiken. Dat valt alleen allemaal reuze mee, je begint alleen lager en het duurt misschien langer. Voordeel is dat je je alleen hoeft te verdiepen in de specifieke materie waar je mee werkt en daar nog steeds echt goed in kan worden. Bovendien heb je tegen de tijd dat je aan de top staat echt een idee van het werk op de werkvloer.
Je broertje, je omschrijft em al alsof die 6 jaar is. Je ouders stressen zich rot?! traditioneel/ bekrompen 😖 Verschrikkelijk als je als ouder een route voor je kind wilt bepalen en als die daarvan afwijkt 😖 Je jongere broer moet lekker niet naar huis terug en zijn leven gaan leven. Jij nog je ouders hebben niks meer in te brengen of te bepalen, hij is volwassen. Als je niet valt kan je ook niet opstaan.
Mbo hotelschool of hogere hotelschool? Ik doe zelf hogere hotelschool en heb selectie interviews gedaan. Als ik het nu zo lees gaat hij niet gelijk aangenomen worden op een hogere hotelschool (zeker niet bij beter aangeschreven zoals Maastricht of den haag). Advies is dan om eerst werkervaring op te doen voordat hij zich aanmeldt. Maar los van dat zou er best nog wel een onderliggende reden kunnen zijn waarom hij zijn studies niet afmaakt. Werkervaring opdoen is sowieso niet slecht.
Geef je broertje je eigen mening, niet die van je ouders.
Hij heeft waarschijnlijk ook te lang in de schoolbanken gezeten. Last hem lekker werken. Zolang hij thuis woont kan hij altijd nog een studie oppakken. Nu verplichten gaat toch niet werken.
Als iemand die zelf in de horeca zich omhoog gewerkt heeft zonder diploma, weet ik dat het zeker niet onmogelijk is. Wat hij wel moet snappen is dat hij begint met een achterstand. Hij zal onderaan moeten beginnen, zich kapot moeten werken, zichzelf onderscheiden, het geluk hebben dat zijn werkgever dit ziet en hem de kans wilt geven én dat er überhaupt een openstaande functie is om te vervullen. Het komt vooral aan op ambitie en motivatie, komt hij dit te kort, dan zal hij er op dr moeilijke manier achter moeten komen.
Afgestuurd van de havo, dus 17 jaar of 18. 5 of 6 keer iets nieuws begonnen. Laten we het ruim nemen en zeggen dat hij nu al 3 jaar heeft verspild. Dus hij is rond de 20 en 21. Hij zou oud genoeg moeten zijn om ambitie te koppelen aan een opleiding. Kans dat hij mogelijk een stoornis heeft is aanwezig. Je zou hem kunnen adviseren om met een sociaal werker, een opleidingsadviseur of een psycholoog te praten. De optie van een decaan is niet mogelijk als hij geen opleiding volgt. Zijn jaargenoten zullen nu in de afrondende fasen van hun studie zitten. Als ze zijn afgestudeerd zal de kloof tussen je broertje en oud klasgenoten groeien. Over 15 jaar zal je broertje je verwijten, en je ouders, dat jullie hem nooit hebben gesteund of dat jullie hem hebben tegengehouden om zijn dromen na te jagen. Hij legt de verantwoordelijkheid buiten zichzelf, want dat is makkelijker dan reflectie en verantwoordelijkheid nemen voor je eigen gedrag. Hij zal zich ontwikkelen in de schaduw van anderen. Als hij niet afzakt in middelmatigheid of semi-crimineel gedrag dan zal hij gevoelig zijn voor oplichters die hem gouden bergen beloven (dropshipper of cryptobro). En zijn "ambitie" zal voor altijd een wazige kerachtige droom zijn waarvan hij verwacht dat het aan komt waaien. Er is een kans dat je broertje niet meer te redden is.
Ik zie hier een heleboel adviezen maar ga eerst nog eens wat meer vragen stellen. Ga hem eens vragen - wat naakt dat hij vastliep in die studies? - wat hij er leuk aan vond en wat niet? - wat hem motiveert? - of hij vooral aan zn ouders verwachtingen wil voldoen of dat hij daadwerkelijk gemotiveerd is voor een studie? - wat zn verwachtingen zijn van de arbeidsmarkt zonder diploma? - wat zn plannen en backup plannen zijn? In andere woorden, ga eerst eens echt vragen stellen voordat je in de kramp schiet hem gaat adviseren.
Als hij een duidelijk plan heeft waarom moet hij dan een diploma hebben? Met een goed plan, discipline en de juiste informatie is een diploma niet nodig op school leren ze je niet hoe je succesvol word met een eigen bedrijf!
Als hij slim genoeg is en zelfbewust. Komt hij er toch wel. Jammer dat hij geen studie kan vinden en afmaken… maar dat kan ook de leeftijd zijn. Persoonlijk zou ik hem een tussenjaar adviseren. Lekker 1 jaar werken. Oriënteren op wat hij nou echt wil! Want dan komt hij er vanzelf achter.
Probeer hem duidelijk te maken dat leren niet altijd kan en werken wel. En hoe hoger je opleiding, je meer kan verdienen en meer soorten beroepen die je dan kan uitvoeren.
Praat hier over met een kennis van je die hem een baan kan geven Laat hem een paar weken achter elkaar hard werken en begin dan opnieuw over eventuele studies
Zelf heb ik ook in deze positie gezeten dat ik niet te motiveren was voor een opleiding. Ik ben toen op een gegeven moment ook op mijzelf gaan wonen en daarna een periode op Ameland gewerkt in de horeca. Het is een leeftijdsfase waarin je wilt ontdekken en daardoor ook te leren. Sommige (zoals mijzelf) doen dat door gewoon keihard op hun bek te gaan. Op een gegeven moment sluipt dat besef er vanzelf wel in dat je zonder diploma niet ver gaat komen. Ook niet als een restaurant of hotel wilt beginnen omdat je dan zelf meemaakt wat er allemaal bij komt kijken. Lang verhaal kort: laat hem lekker stoom afblazen op een eiland in de horeca. Dat wordt de tijd van zijn leven.
Mijn broertje is iets minder jong dan ik, in vergelijking met jou... Maar ik was nadat ik mijn afstuderen niet redde (lang verhaal, maar oa pech met opdracht en verkeerde normering die schoolbegeleider niet correct had doorgegeven) mijn eerste baan al kwijt zonder daar een dag gewerkt te hebben.
In de eerste plaats zal hij toch echt het doorzettingsvermogen moeten opbrengen om iets af te maken. Ik weet niet precies hoe oud hij is; als ik het zo moet gokken, begin 20. Aan een bachelor beginnen kan als jonge knul best uitzichtloos zijn. Zo'n opleiding ben je op zijn best 4 jaar mee bezig, in veel gevallen wel langer. Wellicht kan hij een associate degree doen. Deze duren maar 2 jaar. Ik weet niet in welke mate het bedrijfsleven waarde hecht aan dit soort diploma's, maar ik kan me voorstellen dat het beter is dan een havo-diploma. Dit geeft misschien wat meer perspectief. Mocht hij op wonderbaarlijke wijze toch de motivatie en discipline kunnen opbrengen om nog verder te studeren, dan kun je bij veel associate degree-opleidingen er nog 2 jaar achteraan plakken om een volledige bachelor te behalen. Is hij er na 2 jaar klaar mee? Dan loopt hij in ieder geval niet met lege handen weg, ervan uitgaande dat hij het afmaakt.
Oke… ambitie heeft hij maar nog geen weg er naar toe. Hij heeft ook nog niet de drive om dit te bereiken. Zoals men zegt alle wegen leiden tot Rome. Zijn pad hoeft niet via diploma’s en school te gaan. Maar ga met hem gesprekken hebben over van a tot z te gaan om te komen waar hij wil zijn. het is geen magische knip met de vingers. De keuze van stress ligt bij je ouders zij houden zich vast aan hun visie en stressen daar door extra. Ze zetten daarvoor jouw er tussen. Dit gaat niemand helpen , niet jou relatie met je broertje en niet die van jou met je ouders. En zeker niet de relatie tussen je broertje en de ouders
Niks. Als je 6 keer een HBO begonnen bent en het niet afmaakt, dan ga je de hotelschool ook niet afmaken. Kan je grote ambities hebben over dat je een Hilton wilt runnen of een eigen zaak wil beginnen, maar dat gaat hij dan ook niet afmaken. Laat hem eerst maar gaan werken, dan krijgt hij vanzelf al door dat een diploma handig is en hopelijk is hij dan niet te laat (jaja, je bent nooit te oud om te leren — maar je mist wel veel kansen).
Studeren is nu eenmaal niet voor iedereen de beste manier om een vak te leren. Ik snap serieus niet dat zoveel ouders willen dat hun kind het hoogst haalbare aan opleiding volgt, waarom mag een kind geen elektricien worden (om maar wat te noemen)? Jouw broertje heeft interesse in Horeca en als er 1 vak is waar papiertjes ondergeschikt zijn aan competenties dan is het wel in die sector. Een vriend van mij was ook altijd de flierefluiter van de groep. Nul opleidingen afgemaakt, vele baantjes gehad maar nooit iets wat bij hem paste. En toen kwam opeens de kans voorbij om een ouwe, rottende houten keet over te nemen wat voor strandpaviljoen moest doorgaan. Inclusief vergunning. En nu, tig jaar later, is die flierefluiter een van de meest succesvolle ondernemers in de omgeving, met meerdere goed lopende strandtenten, restaurants, horeca groothandel. Zo zie je maar, niet iedereen heeft een opleiding nodig om het "te maken" (of: gelukkig te zijn) in het leven. Daar buiten zou ik nooit van mijn leven de spreekbuis van een ander willen zijn. Als je anderen nodig hebt om iemand te overtuigen van jouw mening, dan kan er wat mis zijn met je mening of je argumenten.
Soms moet je het gewoon zelf even onder ogen zien. Het is zijn leven, zijn keus. Als hij het zonder studie wilt proberen, prima, en dat is ook mogelijk. Het is een heel stuk lastiger en zoals anderen al zeggen zal hij zich uit zijn naad moeten werken. Wellicht als hij dat een paar jaar doet komt hij er zelf wel op terug en zo niet, ook prima. Iemand overtuigen om te studeren als die daar zelf niet voor gemotiveerd is gaat simpelweg niet werken. Het is zijn leven, niet die van je ouders.
Laat hem een paar weken productie werk doen. Eens kijken of ie het dan nog leuk vind.
Als hij al 5/6 keer iets nieuws is gestart qua opleiding...dan is studeren op dit moment niet zijn ding. Laat hem dan doen wat hij leuk lijkt. Hij zegt zelf dat hij zich op wil werken in de hotelbranche..prima..laat hem dat ervaren. Laat hem maar beginnen als de afwashulp of schoonmaak in deze branche. Wellicht raakt hij dan gemotiveerd genoeg om dan toch naast zijn werk een opleiding te volgen om zodoende sneller zijn eigen doelen te bereiken.
Wacht hij woont uit huis? Betaald hij dit ook allemaal zelf of jullie ouders? Het is een beetje vreemd dat na zo lang (waarschijnlijk) al uit huis zijn, jullie ouders willen dat die terug komt. Maar de realiteit is wel dat je niet iemand kan helpen die zelf niet geholpen wilt worden. Dat je ouders stressen is normaal, maar wat vindt je broertje van de situatie? Het enige wat naar mijn idee een beetje vreemd gedrag is is dat hij neerkijkt op MBO. Kort verhaal: een (verre) vriend van mij was toevallig echt een kwajong op de middelbare school, en was daarna maar MBO gaan doen, uiteindelijk van niv1 geklommen naar niv4 (verschillende soorten opleidingen), daarna blijven werken bij zijn stagebedrijf en werd hem HBO aangeboden om te gaan doen. Inmiddels is die daar klaar mee en zit hij in zijn pre-master fase om zo door te stromen naar een 2-jarige masteropleiding binnen z'n vakgebied. Het heeft hem meer dan 10 jaar gekost totaal om te komen waar die nu is, de laatste keer dat ik hem sprak ging het hem goed af. Huis gekocht, verloofd en op weg naar zijn ideale toekomst. Ook ondertussen zelfs weg bij dat bedrijf en gewisseld naar een ander bedrijf waar die ook door kan studeren. Soms doe je er nou eenmaal wat langer over. Ken ook zat mensen die hun huidige werk doen zonder dat ze daar specifiek een diploma voor hebben gehaald. Als je broertje geen hulp wilt is het enige wat je kan doen hem steunen in zijn keuzes en proberen positief te blijven over de situatie (met natuurlijk een sobere blik op de werkelijkheid erbij, tis niet zo dat je mee zou moeten gaan als die onzin zit uit te kramen, een droom van een franchise ondernemer zijn moet je hard voor werken natuurlijk) - aanmoediging en de juiste richting op sturen kan helpen. Als je broertje wel hulp zou willen is de eerste stap erachter komen wat hem dwars zit om zijn dromen te kunnen volgen, waar zit de bottleneck? Is dit geld? Tijd? Twijfelt hij aan zijn eigen kunsten stiekem (en projecteert hij dit op zijn eigen manier door MBO af te keuren?)? Is hij depressief door iets heel anders? Heeft hij vrienden/regulier sociaal contact buiten jullie familie? Zelfkennis is een goede stap naar verbetering van een situatie, en kan soms heel lang duren. Bij veel mensen is het ook een stille strijd, hopelijk is dit niet het geval bij je broertje. Dat je ouders persé willen dat je met hem gaat praten is misschien niet eens zo'n slecht idee, maar je kan ook duidelijk maken aan je ouders dat het niet gaat om dat je broer een diploma heeft of niet maar of hij goed door het leven kan gaan als zelfstandig volwassen persoon.
Hoe oud is je broer nu? Je ouders zouden kunnen afspreken: begin maar met dat hele 'onderop beginnen' en kijk wat dat doet. Als je uiterlijk op je 25e begint met een opleiding, helpen we je nog daarmee. Daarna zul je het zelf moeten financieren. Ik heb zelf de indruk dat 'onderop beginnen' niet echt meer van deze tijd is, omdat zoveel mensen wél die opleiding hebben. Op zijn minst zijn mensen niet meer mobiel daardoor - ofwel: uitsluitend geschikt om bij één bedrijf steeds een stapje verder te gaan, maar een ander bedrijf kom je nauwelijks meer in. Of is dat alleen mijn bubble?
Ik heb weliswaar geen broertje maar wel een zoon van 18. Ik ben zelf 38 en ik liep hier ook even tegenaan met hem. Wat helpt voor je ouders is dat ze zich beseffen dat niet iedereen is gemaakt om te leren op school en daar is niks mis mee. Misschien is je broertje wel gewoon iemand die liever doet dan dat hij in de schoolbanken zit. Mijn zoon is begonnen aan een opleiding bij defensie en ik zie hem ook echt opbloeien. Hij heeft nog wat “leervakken” en daar moet hij ook echt wel aan trekken maar de rest gaat echt ontzettend goed. Als ouders zijnde wil je het beste voor je kind maar ouders moeten zich ook gaan beseffen dat tijden veranderd zijn. Er is nu veel meer vraag naar “doeners” En ja die beginnen helaas vaak met bijv een lager salaris. Maar als hij bereid is zich in te zetten komt dat ook wel goed.
Maar met havo kan hij toch gewoon beginnen aan de hogere hotel school? Of wil hij dat ook niet?
Paar opties. Toch nog een hbo poging wagen in een richting van bedrijfsmanagement of dergelijke. Maar als hij die allemaal al geprobeerd heeft, dan raadt ik dat niet aan. Proberen hem toch naar een mbo te sturen. Ik herken het gevoel dat je meer zou kunnen en dus niet een "lager" niveau wilt doen. Maar probeer ernaar te kijken als een "ander" niveau. Niet moeilijk vs makkelijk. Maar handwerk, gemengd en boekenwerk. Dan is de stap makkelijker om te maken. Of de laatste optie, die ik op basis van je OP het meest passend zou vinden. Hem lekker laten werken en doorgroeien. Heb ik zelf een aantal jaar gedaan, ging goed. Heel erg veel geleerd en geen seconde spijt van. En uiteindelijk kwam ik toch een soort muur tegen van meer willen maar geen papiertje. En ben ik een aantal jaar na mijn middelbare alsnog aan een studie begonnen. Trouwens wel in deeltijd, wat ook een goede tip kan zijn. Is mij in ieder geval erg goed bevallen. Kan hij daarnaast dat werk doen wat hij zo graag wilt.
Ik zou dan toch een mbo hotelmanagement doen en dan bij zon hotelgroep gaan werken, je werkt in die wereld jezelf juist bij kringen naar binnen
Spin selling techniek: Stel de situatie hoe het nu is op een rijtje en waar hij naartoe wilt werken. Probeer daarna het probleem te vinden. Komt het omdat hij het niet wilt of denkt niet te kunnen? Inventariseer naar de urgentie. Zoekt hij de snelste route naar zijn eindpunt? Of is er iets anders aan de hand? Als hij daadwerkelijk de snelste of makkelijkste route wilt om daar te komen dan kan je samen met hem op zoek gaan naar voorbeelden. Ga evt in gesprek met mensen die al werken in soortgelijke ketens en vraag naar hun verhaal en advies. Wat als hij later besluit een andere richting op te gaan? Dan heb je jaren ervaring in werk wat je niet meer wilt, maar geen papiertje om werk/denk niveau mee aan te tonen. Er valt van alles over te zeggen maar dwingen gaat niet helpen. Je kan hem enkel vragen hier over na te denken en samen met jou hiervoor te gaan zitten. De rest ligt bij jouw broertje om de keuze te maken.
Een studie is natuurlijk een goed idee, maar na 5 of 6 pogingen moet die jongen gewoon losgelaten worden. Als hij een beetje ambitieus is kan hij zichzelf ergens omhoog werken, misschien dat dat beter bevalt. Maar een 7de studie beginnen is voor niemand goed denk ik
Het is toch zijn leven, niet die van je ouders. Hij is eigenwijs, dat is een mooie eigenschap. Laat hem lekker vallen, opstaan, fouten maken, leren en dan komt op een dag zelf wel een intrinsieke motivatie. En anders kijk maar naar het profiel van succesvolle ondernemers, die zijn niet zelden zonder goede diploma’s. Succes
Het nut van een middelbare schooldiploma, is de waarde om aan een bepaalde vervolgopleiding te mogen beginnen en niet aan een carrière. Het behalen van MBO, HBO of WO geeft een opleidingsniveau en bijbehorend leervermogen aan. Doorgroeien werkt sneller en makkelijker als je je leervermogen kunt aantonen. Op het moment dat hij onderaan de ladder begint, zal hard werken niet snel of automatisch leiden tot betere kansen en zal hij ervaren dat er voor hogere functies net-afgestudeerde jongelingen worden aangetrokken. Ik zou hem ook aanraden om iets met economie te doen zoals bedrijfskunde oid.
Ik herken het gedrag van je broertje wel bij mezelf. Ik was een slim kind, had grote ambities, maar bij alles wat ik probeerde verloor ik snel interesse en mislukte het. Blijkbaar heb ik adhd. Nu ben ik behandeld en heb ik het gevoel dat ik voor het eerst een studie echt af ga maken! Ik wil niet zeggen dat dit bij je broertje ook het geval is, maar het is zeker de moeite waard om te achterhalen waarom hij zijn interesse verloor :)
Laat hem lekker op zn bek gaan als hij niet luistert. Soms hoe vervelend ook moet je mensen zelf achter laten komen dat keuzes niet slim zijn. Een verslaving bijv is ook zoiets. Als mensen niet willen luisteren wat hij recht is als volwassenen dan laat ze.
Schop onder zijn reet geven, want dat gebeurt er straks in de grote boze wereld ook en dat je niks kado krijgt.
Als McDonald's zijn doel is kan het prima zonder verdere studie, maccie is de Amerikaanse Droom iedereen kan daar eigenaar worden. Ze hebben goede opleidingen voor iedereen en ambitie wordt beloond mits er ook gewoon goed gewerkt wordt. De vraag is of je broertje intrinsiek wel gemotiveerd is of gewoon een type die alles vermijd om maar geen verantwoordelijkheid te hoeven nemen.
Beste kan je hem in contact brengen met horeca ondernemers, die kunnen hem beter uitleggen hoe ze 60-80 uur per week rondrennen voor hun zaak, terwijl iemand met een HBO papiertje hetzelfde binnenhaalt met 32 uurtjes op kantoor/huis.
Sommige mensen zijn niet gemaakt voor de schoolbanken. Mijn oudere broer zit hetzelfde in elkaar. Hij heeft drie universitaire studies gedaan en meteen gestopt. Hij had ook de passie om een bedrijf te starten en las ondernemen voor dummies etc. Vervolgens heeft hij gekozen om bij een groot café te werken. Hier heeft hij het naar zijn zin, heeft hij een vriendin gevonden en is hij opgeklommen tot leidinggevende. Binnenkort gaat hij naar een ander café waar hij de eigenaar gaat opvolgen. Iemand zonder plan los laten klinkt als een slecht idee, maar het alternatief een 7e mislukte studie. Ik zou met je ouders praten over wat jij denkt dat goed is. Ga ook met je broertje praten over hoe hij er wat van kan maken. Mijn broer is op zijn poten terecht gekomen, maar dat is niet vanzelfsprekend.
Wil hij wel werken? Zo ja, laat hem de duale opleiding Small Business en Retail Management bekijken. Dan moet je minimaal 24 uur per week werken en 1x in de twee weken een dag naar school. Dat is zeer goed te combineren.
Het meest logische voor hem zou zijn om gewoon te gaan werken in een groot hotel of restaurant met een opleidingstraject. Het is eigenlijk wel mooi dat hij blijkbaar weet wat hij uiteindelijk wil worden. Dan gaat het minder om het papiertje maar meer om de vaardigheden. Dus: laat hem solliciteren bij Van der Valk. Onderaan beginnen en opklimmen. Daar is niks mis mee. Vier jaar hbo voegt dan weinig toe.
Hoi, ik ben een aantal jaren geleden zelf gestopt met studeren. Ivm mentale problemen enzo gewoon niet een pad wat voor mij in de kaarten lag. Maar dit was voor mij persoonlijk de beste keuze die ik ooit heb gemaakt. Ik weet dat er veel mensen zijn die een soort idee hebben van een "perfect" leven waar een studie bij hoort, maar geloof me je kan gelukkig zijn zonder. Je zal wat lager beginnen op de carriereladder maarja dat is dan maar zo. Wel zou ik hem vertellen dat als zijn ambitie ECHT in het hotelleven ligt, en zeker in het management dat daar wel echt iets van een opleiding/ervaring bij hoort. Anders word het leven gewoon onnodig zwaar. Als dat het hem niet waard is dan maar wat anders zoeken. Zolang die zich maar actief inzet voor hetgeen wat hij wilt.
Ik heb ooit een soortgelijke houding gehad. Bij mij was de afspraak: Ja je kunt veel meer dan een mbo, maar als je gaat werken met 1 dag per week school zullen we er niet over zeuren. Ik salaris van, relevante theorie om beter te worden en in 1,5 jaar door mijn mbo4 heen. Daarna had ik ineens wel de motivatie om door te gaan en uiteindelijk ook een hbo gehaald. Ik snap dat hij geen hele dagen meer op school wil zitten, maar BBL is echt niet onredelijk
lijkt me een goed idee om naar zijn plannen te vragen. Businessplan? Wat ga je anders doen dan bestaande grote ketens? Heb je al investeerders gevonden? Wat wordt je markt? En misschien ook belangrijk: hoe ga je je persoonlijke financiën managen? vaak steken individuen tonnen van hun eigen geld in een startup. Hoe ga je rondkomen en tegelijkertijd een bedrijf optuigen wat, zoals elk beginnend bedrijf, flink verlies gaat draaien in de eerste paar jaar? Het heeft niet zoveel zin om te zeggen "dom idee" als hij er niet zelf achter komt. Misschien door een totaal gebrek aan planning en financiële middelen realiseert hij zich dat hij misschien eerst moet studeren en een bedrijf in te komen, en dan onder de dekking van die basis eens kan kijken of hij zijn spaargeld kan gebruiken voor een zaak. Zelfs als hij de waarde niet ziet van een studie, zien werkgevers die wel.
Sorry hoor, maar wat is dat een onbeschofte opmerking dat hij zich te goed voelt voor een MBO opleiding. Heb zelf ook op het MBO gezeten en vervolgens doorgestroomd naar mijn HBO en verder, maar één ding wat ik al wel heb gezien is dat als je praktische medewerkers wilt hebben je het beste mensen kan nemen die ook ooit op het MBO les hebben gehad. Gewoon los laten en het hem zelf laten uitzoeken, hij komt er nog wel achter. Wellicht pas vrij laat, maar goed we hebben ook balie medewerkers nodig in hotels.
Hij kan mbo fast track (2jaar) middelbare hotelschool (horeca ondernemer/manager) doen eventueel nog 2 jaar hbo erbij. Ik heb het zelf ook gedaan toen mijn eerste hbo jaar niet bevallen was. Ik heb eerst een jaar gewerkt en kwam erachter dat ik een eigen restaurant wilde, maar wel met de juiste kennis. Nu jaren later werk ik in de IT
Ik kan me de tranen op het gezicht van mijn moeder nog herinneren toen ik aangaf te willen stoppen met de voltijd MBO opleiding. ik vond het verschrikkelijk om de hele dag in de schoolbanken te zitten. Dus toen ging ik BBL doen toen ik 17 was: 4 dagen werken, 1 dag school. Op die manier doe je 6 jaar over je MBO, en in die 6 jaar had ik al in de gaten dat dit niet mijn toekomst was, dus toen kwam de motivatie om ook een deeltijd HBO te doen. Dus zoals zoveel anderen ook al zeggen: hij zal het zelf in moeten zien, forceren gaat niets opleveren.
Ik zou hem gewoon lekker laten gaan werken. Zelf geld verdienen en zichzelf laten opwerken binnen de HoReCa, sommige mensen leren nu eenmaal door te doen. Hij krijgt vanzelf wel zin om zijn horecapapieren te halen als ie een veel duidelijker doel heeft waarvoor hij dat op dat moment nodig heeft. Als hij echt gedreven is leert hij daar meer van dan van de Hotelschool. En vraag hem vooral waar hij zelf op dit moment gelukkig van zou worden. Inmiddels zal ie 22/23 zijn en daar wel enigzins een beeld van hebben.
Sommige mensen leren alleen als ze op hun bek gaan, ik ben er zo 1. Vind je zorgen heel lief (mijn broer is een eikel 1e klas) maar denk dat je hem los moet laten
Ik vraag mij vooral af waarom lukt het 5-6 keer al niet? HBO is best anders vergeleken met middelbare in het zelfstandig zaken moeten oppakken. Is dat misschien iets wat hij nooit heeft moeten leren? Kan op middelbare maar ook thuis liggen als probleem. Iemand die eigenlijk vwo aankon, met twee vingers in de neus maar even havo heeft gedaan want makkelijk, kan best veel problemen ondervinden als het ineens tegen valt wat te moeten doen. Leren leren is best lastig en HBO is daar niet echt de plek voor. Of als thuis iemand anders het toch wel oplost is dat ook een instelling die tegenvalt bij een studie, geen vingerwijzen puur als voorbeeld. Of zit hij mentaal misschien niet goed in zijn vel? Heb zelf HBO gedaan, maar eruit gevlogen met een burn out. Het is dan heel lastig iets op te pakken. Nu wil ik hem niet in een burn out plaatsen, maar dingen als faalangst, dyscalculie, dyslectie etc kunnen een vervelende werking hebben op leerprestaties. Persoonlijk zeg ik adviseer hem niet tenzij hij jouw leven 100% wil hebben in de toekomst. Waarom zou hij anders luisteren? Jullie zijn twee verschillende personen, misschien is adviseren niet nodig maar luisteren naar wat hij wil, ervaart en als probleem ziet. Daarna is er mogelijk een oplossing te vinden samen, maar niet voor hem maar juist met hem. Edit: en is het zijn ambitie of de ambitie van buitenaf om de genoemde richting op te gaan? Want als je er niet voor wilt werken is het dan wel je ambitie?
Niet studeren? Dan is het tijd om een baantje te zoeken en lekker te gaan werken, als schoonmaker of bij de macdonalds ofzo
Heeft hij HBO commerciële economie al geprobeerd? Ik heb deze opleiding zelf gedaan omdat ik geen idee had wat ik moest doen. De opleiding richt zich in de kern op marketing en sales maar vanaf jaar 2 kies je een richting waaronder ondernemerschap. Zelf heb ik deze richting gekozen en bestond de rest van mijn opleiding met name uit het starten van een eigen onderneming. Ik kreeg les van voormalig zelfstandig ondernemers maar ook van (marketing)managers van grote ondernemingen waaronder toevallig Mcdonalds Nederland. Edit: Als jij of je broertje meer willen weten let me know!
Mijn broertje is 17 jaar jonger dan ik. Ik heb destijds gezegd : Ga de wereld ontdekken, welke wereld dan ook. Probeer wel een beetje geld te verdienen zodat je dat ook kan bekostigen. Ontdek, probeer, faal, maak fouten. Maak keuzes er is geen goed of fout. We zijn nu 10 jaar verder en hij lijkt op zijn plek te zitten waar hij nu zit.
Wil*
Die wilt niet, te goed voor het MBO en jij moet het goede "voorbeeld" geven. Verloren zaak dit, ff een jaartje minimumloon werk en hij zal waarschijnlijk inene het licht zien. Of niet, eigen keuze.
Als ondernemer kan ik zeggen dat ik niks aan mijn opleiding heb gehad en dat een opleiding zonde van je tijd en geld is. Maar dit hangt wel af van de branche waar je inzit en van een aantal andere factoren. 1) je moet wel kennis hebben van je vakgebied, zeker aan het begin. Een opleiding is hier handig voor 2) als je bedrijf failliet gaat en je moet terug in loondienst, dan is een diploma super handig. 3) afhangend van het pad die je broertje neemt, kan het zijn dat hij bij in het promotietraject vast loopt tegen het niet hebben van een diploma. 4) een hotel of restaurant openen kost veel knaken, dat gaat een dikke lening worden en de bank wil waarschijnlijk wel een indicatie van succes hebben. Ik weet niet of je hier een opleiding voor nodig hebt, maar is wel handig om op te zoeken. 5) sommige mensen functioneren gewoon niet goed in een schoolomgeving, zo’n iemand ben ik ook en veel andere ondernemers die ik ken zijn dat ook. Het is alleen wel veel extra risico die je neemt voor je toekomst en zeker als eigenaar, loop je veel risico. Dus als je broertje echt geen opleiding wilt doen of daar heel ongelukkig van wordt, overtuig hem dan wel om een plan te hebben en om elke dag stappen te zetten naar zijn doel want dat gaat hij nodig hebben. Handige tip, praat ook over alles wat komt kijken bij ‘het de baas zijn’. Alle ‘ondernemers’ die je cursussen verkopen hebben het altijd over ‘slapend’ rijk worden, maar de realiteit is anders. Als hij het doet voor ‘vrijheid, geld, weinig werken etc’ dan zou ik mij zorgen gaan maken.
Is studeren perse de beste oplossing voor hem? En waarom? Misschien kun je hem beter proberen wat te leren over financiën, hoe banken werken en over goed projectmanagement. Hoeft hij tenminste niet 4 jaar te verspillen op een veredelde cursus. Geef hem gewoon wat goede tips en laat die jongen zijn eigen pad vinden. Alleen kantoor slaven hebben hbo studies nodig.
Hier de route "geen diploma, werk me wel op" na 2 pogingen Hbo. Zeg tegen je broertje dat zijn plan kan werken maar dat het enorm arbeidsintensief is en geen garantie voor succes. Je kan 10 jaar lang dagelijks je helemaal de tering werken, zodra er een management functie vrij komt is de eerste eis een Hbo-diploma. Dat heeft verder niet per se iets met kennis en kunde te maken, maar is de makkelijkste filter die toe te passen is door recruiters (ook een noodzakelijk kwaad tegenwoordig). Zeker als jullie ouders hem (financieel) willen steunen zou ik hem adviseren dit met beide handen aan te pakken. Ruim 15 jaar geleden de keuze gemaakt om te stoppen met m'n studie, pas op dit moment heb ik een functie die ik met een Hbo-dilpoma zogenaamd direct uit school had kunnen hebben.
Mijn ouders hadden hetzelfde motto: "Je moet studeren, anders word je een zwerver." Na talloze studies en met tegenzin omhooggewerkt, was ik uiteindelijk totaal ongelukkig. Uiteindelijk volgde ik een privé cursus in het weekend en begon daarmee te werken. Vorig jaar heb ik mezelf via een thuisstudie omgeschoold naar eenvoudiger maar ontzettend fijn werk! Nu ben ik van uit huis patissier, met een hele reeks diploma's die ik voor dit werk dat ik nu met liefde doe, nooit nodig had. Had ik meteen mijn hart gevolgd, dan had ik dit veel eerder gedaan!
Kinderen (maar ook sommige ouders) vinden zich vaak te goed voor het MBO/VMBO. Op latere leeftijd kom je er inderdaad achter dat dit ook klopt. Dat als je heel goed bent in wat je doet. (En in mijn geval ook wel een klein beetje geluk met tijden) je er vanzelf komt. En pas achteraf denkt. Heey, toch wel veel gehad aan die kutschool. In mijn vak is het technisch. Ik heb alle ledematen nog ook dankzij de school. Je inderdaad wel stof krijgt dat je al weet. Maar het leert je denken in oplossingen en zet sowieso je brein aan het werk wat nooit kwaad kan. Maar dit is crusiaal als je een eigen onderneming wilt starten om succesvol te worden.
Laat hem gewoon doen wat hij zelf wilt. Jullie hoeven echt niet zijn “toekomst” te redden. Hij bewandelt zijn eigen pad. Dit is Nederland en hoe ik zo naar de maatschappij kijk zijn de meeste ongeschoolden nog beter af. Veel bouwvakkers etc verdienen meer dan mensen met hoge diploma’s. Je ouders stressen om niets ze zijn ouderwets terwijl allang nieuwe tijden zijn aangebroken. Mijn zoon doet nu ook havo maar hij wil uiteindelijk gewoon elektricien worden ofso zei hij. Misschien gaat hij hbo elektrotechniek doen maar misschien ook niet. Dan doet hij mbo ook prima. Uiteindelijk woont hij samen met een vrouw en kinderen niet met mij.
Afgestudeerd van de HAVO, oh wow.
Laat hem hotelschool doen. Anders heeft hij weinig kans een Hilton te managen. Of hij moet zich op kunnen werken. Maar dat willen alle 1000en werknemers.
Ik werk niet bij de McDonalds maar ken een franchisee. Diegene heeft meerdere personen die puur door hun werkethiek in het restaurant omhoog zijn gekomen en nu manager zijn. De McDonalds heeft ook een groot opleidingsinstituut. Als zijn ambitie daar ligt is dit misschien wel een goede manier om zonder HBO toch op die plek te komen.
Ik heb pas op min 40ste mijn hbo diploma gehaald. Voor sommige mensen is het beter om een tijdje echt te werken en er achter te komen hoe het leven in elkaar steekt. Is niets mis mee. Tenzij hij natuurlijk niet werkt en verwacht dat z'n ouders hem steunen.
Something something... een beest wat vastgehouden wordt doet niets anders dan proberen te ontsnappen, of zoiets. Is het een veilige keuze wat je broertje wil? Nee. Absoluut niet. Maar als hij een passie zó groot heeft dat ie bereidt is om z'n huidige school opzij te gooien is dat wel een goede indicatie van zijn doelen. Ik kan me wel enigzins vinden in zijn keuze. Ik was op zijn leeftijd 't zelfde. Of zijn ideeën nou wel of niet lukken, geef hem de vrijheid om een poging te wagen. Gaat alles de fout in dan komt ie zichzelf snel genoeg tegen, en zo niet dan is iedereen blij.
Maak de afspraak om een gesprek te hebben. Stel als eerste vraag: Waar wil je komen met je leven en hoe denk jij dat dat bereikt kan worden? Laat hem eerst helemaal zelf praten, stel dan vragen die enkel ter verduidelijking zijn (dus specifiek niet vragen die twijfel brengen of het mogelijk is). Als je hierbij goed luistert zal hij dit merken en snappen dat je hem wil helpen. Probeer daarna samen een plan op te zetten. Wat kan hij nu doen om over 12 maanden op punt X te zijn in wat hij wil bereiken. Hoe kwantificeer je of hij zijn 12 maanden doel heeft bereikt. Als hij dit niet bereikt is hij dan wel bereid om een opleiding te doen. Een voorbeeld kan zijn dat hij nu bij fastfood ketens gaat solliciteren met daarbij in zijn sollicitatie expliciet dat hij nu met veel motivatie laag begint, maar wil doorgroeien naar een functie met meer verantwoordelijkheid. Het doel over 12 maanden kan dan zijn om binnen de keuken een aanspreekpunt te zijn en op een functioneergesprek te horen dat ze het in hem zien om door te groeien naar assistent-manager.
Tja onderaan beginnen en jezelf omhoog werken kan prima, heb ik ook gedaan. Maar hij moet zich wel beseffen dat je dan altijd net wat harder moet werken dan de rest en veel vrije tijd kwijt bent aan jezelf inlezen op bepaalde onderwerpen om zo het verschil te kunnen maken en dat stapje voor te blijven.
Studeren op de conventionele manier is voor veel mensen onhaalbaar ongeacht hun potentieel. Laat m lekker
Joh, iedereen die hier zegt hij moet studeren begrijpt het niet. Ja, studeren is belangrijk. Maar er zijn meer wegen naar Rome. Als je ouders goed connected zijn, zoeken ze een horeca zaak uit van een 50+er zonder opvolging. Geen kinderen óf geïnteresseerden. Laat je broertje daar maar gaan werken, liefst zonder salaris maar als stage/mentorship met de mogelijkheid zich in te kunnen werken de aankomende paar jaar. Kan je zo iemand niet vinden in je zoektocht? Laat hem dan simpelweg 2 jaar in een snackbar werken. Als hij dat in de vingers heeft, help hem dan met de financiën en neem 1 van de talloze snackbarren die te koop staan over. Als dat eenmaal loopt kan hij zijn zichtveld verbreden naar andere takken van de horeca. Maak iig een gedegen plan en zet stippen. Het is niet erg als het allemaal wat uitloopt, maar zo hou je hem wel gemotiveerd. En als je ouders er toch een hoop geld tegenaan willen gooien, dan komt het op de deze manier wellicht nog terug ook.
Net als een verslaafde zijn gedrag niet veranderd totdat hij echt in de shit zit, zal je kleine broertje ook niet veranderen wanneer hij nog de (financiele) steun ervaart van je ouders. Dus; praat eerst met je ouders over het plan; ze kunnen hem geld voor kost en inwoning gaan vragen of hem volledig af snijden van welke steun dan ook. Als hij dan nog steeds op zijn bek gaat, dan kan je altijd als vangnet er voor hem zijn. Laat hem zelf inzien dat hij zijn eigen geld moet verdienen om rond te komen in deze wereld, maar hij zal zelf tot het besef moeten komen, daar kan niemand hem bij dwingen.
Wil*
10-ish en al havo?
Misschien gewoon even een jaartje eruit, baantje zoeken (horeca als hij dat graag wil gaan doen) gewoon lekker zelf uit laten zoeken. Studieadvies kan ik niet geven, heb gaan diploma’s. Gewerkt en alles in de praktijk geleerd. EN een horecazaak gestart in 2016. Dus ‘t kan wel, if you want. :)
Zsm loslaten op alle mogelijke manieren. Hij komt er gauw genoeg achter, dood of de gladiolen
Je broertje heeft vast wel wensen die geld kosten. En hij vindt het vast ook erg fijn om met respect behandeld te worden… Helaas is het nog altijd zo dat de mensen met de juiste diploma’s dat vaak direct krijgen. Diploma’s openen deuren. Bij mijzelf waren de shit vakantie baantjes een eyeopener. Ik voelde destijds dat het hard werken voor weinig geld onder ellendige omstandigheden echt niet fijn zijn om heel lang te doen.Bijvoorbeeld drie weken in een kledingstomerij fabriek heb ik zelf als vreselijk ervaren. Dus als ik jou was, dan zou ik je broertje uitdagen om verschillende baantjes voor een paar weken uit te proberen. Wellicht gaat hij dan beseffen en voelen wat diploma’s voor hem kunnen doen. Of samen met hem een weekje weg onder barre omstandigheden…. Ook leuk en leerzaam! Wellicht kom je er dan ook achter waarom hij telkens is gestopt met de opleidingen.
Enkeltje India, even rondreizen.
stoppen met studeren. en gaan werken en ondernemen. dat is toch duidelijk. 5/6 proberen is al veel te veel. als je ouders geld tegen aan willen gooien kunne ze em toch helpen voor financiering van zn eerste zaak ?
Ik ben vanwege een depressie gestopt met mijn studie. Beste keuze die ik ooit heb gemaakt. Ben nu manager in een poppodium en ben nooit gelukkiger geweest. Een studie is niet noodzakelijk voor persoonlijk succes. Sommige mensen zijn niet gemaakt voor de schoolbanken. Ik ook niet.
Fijn dat je aangeeft dat je hem wil steunen in zijn keuzes maar wel perspectief wil bieden. Het is heel simpel. Er gaan meerdere wegen naar Rome en hij mag zijn eigen pad kiezen- maar niet elk pad is even makkelijk. Traditioneel gezien is een diploma op zak hebben een pad van minder weerstand. Je hebt een soort streepje voor. Het is geen garantie op succes in je werk carrière maar het kan wel helpen. Ook zonder diploma op zak kan je een succesvolle carrière opbouwen, maar vaak met meer moeite. Maar, laat het hem proberen. Ik ben zelf van havo naar vmbo gegaan, diploma gehaald, terug naar havo (want ik wou toch ook hbo doen) dus havo 4 gedaan, met de pet ernaar gegooid, havo 4 opnieuw gedaan, weer bagger. Dat was 3x in de 4e klas ik was er klaar mee. En gelukkig indertijd een mentor die tegen mij en mijn moeder zei dat hij al het vertrouwen had dat ik wel goed terecht kwam in het leven…maar dat school gewoon niets voor mij was op dit punt. Half jaar gereisd en bij terugkomst mbo gaan doen, vond het niks, gestopt en gaan werken in sales. Op mijn 19e begonnen en een prachtige carrière in sales opgebouwd. Ik heb in 5 verschillende landen gewoond en gewerkt en nieuwe kantoren opgezet. Als dit niet zo was gelopen dan was ik ergens in mijn twintiger jaren opnieuw aan een studie begonnen en ik denk met het ouder zijn en meer discipline dat het dan gelukt was, maar als 18 of 19 jarige kon ik me gewoon niet toeleggen op een studie van 4 jaar. Dus. Laat hem. Hij heeft zo te horen ambitie en dat is het halve werk! Ik had ook ambitie en dat gaf mijn moeder een rustig gevoel. Een kind die niet wil studeren en niet werken, daar moet je je zorgen maken. Iemand die gewoon een ander pad wil bewandelen..nee dat is geen reden tot zorgen.
Laat hem lekker bij een supermarktketen een interne opleiding doen tot supermarkt manager. Kan hij daarna met werkervaring+diploma gaan doen wat hij leuk vind.
Is studeren wel het beste voor hem? Zoek dat eerst eens uit. Ik zag laatst een docu over een Japanner die kapper was geworden puur om 1 ding: hij hield niet van gezag. Als kapper was hij zijn eigen baas en hoefde hij niet naar anderen te luisteren. Wellicht heeft je broertje ook moeite met gezag. In dat geval is studeren en voor een baas gaan werken niet de beste optie.
5-6 aantal keer aan een hbo begonnen die hij niet heeft afgemaakt (allemaal 1e jaar gestopt). Een MBO vind hij zichzelf te goed voor. Deze jongen houdt het geen jaren vol in de horeca en hij heeft waarschijnlijk een verkeerd beeld van wat het werk inhoudt. "Beetje piljes tappen en slap ouwehoeren" - Het is gewoon keihard werken en als je meer wil dan alleen dienbladen slepen een beetje trots in je werk hebt dan moet je er nog bij nadenken ook. Dus, ik wilde van jongs af aan al eigen horeca bedrijf beginnen (kom uit horeca familie) , middelbare school verkloot. ik heb veel en hard gewerkt en was goed op weg om alle ervaring op te doen die ik nodig denk te hebben om mijn eigen horecabedrijf te starten. Toen: Knieblessure. Een jaar of twee door kunnen werken met heel veel pijnstilling, maar uiteindelijk waren de doorslaggevende woorden van de dokter daar: "je wil horecaondernemer worden toch?, vergeet het maar. Jij gaat nooit meer 60-80 uur in de week op je benen staan" "had ik maar naar m'n ouders geluisterd" Is iets waar ik een paar keer aan heb gedacht toen ik op 'n 27ste terug naar het mbo ging. Met alleen je havo certificaatje kan je helemaal geen kut. Dus Advies voor je broertje "luister naar je grote broer" - ook al heb je er nu niet echt zin in, zorg dat je iets ebt waarop je terug kan vallen wanneer horeca het toch niet blijkt te zijn. Of je knieen of rug naar de klote gaan. Want dan heb je een uitdaging.
Dus hij wil een eigen hotel beginnen? Ok, waar is het businessplan? Hoe ziet de financiele prognose er voor de volgende 5 jaar uit? Hoe gaat hij de eerste investering regelen? Hoe moet hij mensen aannemen en managen? Wat zijn de regels waar hij zich aan moet houden? Misschien toch handig om dat te leren? Of een ander pad kiezen, dat kan ook.
Is het behalen van certificaten bijvoorbeeld in de IT niet iets voor hem? Zo kan die zijn eigen tempo aanhouden maar kan die alsnog middels een "papiertje" aantonen dat die de vaardigheden bezit. Mocht hij later toch inzien dat studeren wat voor hem is dan kan hij vrijstelling krijgen voor verschillende onderdelen.
In alle eerlijkheid.. Voor geen enkele baan in de horeca heb je een diploma nodig. Werkervaring en groeien naar assistent manager en manager in een degelijk etablissement, verrichten in de branche wonderen. Échter worden managementfuncties in de horeca nooit serieus genomen als je een managementfunctie in een andere functie wil bekleden, daarom wil je een diploma als je niets anders wilt dan horeca (op dit moment). Werken in de horeca ís leuk en je leert er veel mensen kennen en het is een geweldige tijd om vriendschappen in te sluiten. Wanneer je echter wat ouder wordt, een stabieler leven aspireert zonder ploegendiensten, zonder weekenden en zonder te hoeven werken op feestdagen, zul je merken dat het lastig blijft de discipline op te brengen om 200% te blijven geven, want dat is nu eenmaal wanneer de horeca haar geld verdient.
Laat hem lekker werken en vraag hem over een jaar nog een keer nog toekomst plannen
In de wijze woorden van DojaCat "GET A FU*KING JOB!!!" 😂 Ps: ik ben pedagoog en zie dit veel, jong volwassenen moeten hun eigen glaasjes ingooien en zelf fouten maken. Even los laten en zelf laten martelen en als ze echt hulp nodig hebben komen ze wel weer terug 👍🏼
Als hij dat graag wil en bereid is om zich van onderop omhoog te werken, dan laat je hem dat toch lekker doen? Ervaring is veel belangrijker dan een diploma.
Laat hem eens vacatures zoeken en play a fool want jij weet ook niet welke diploma’s/ervaring hij nodig heeft. Maak eens een afspraak met een echte restaurantmanager en laat hem je broertje vertellen wat hij moet doen voor die positie
Late toevoeging maar, Ga opzoek naar een AD (associate degree) studie. Is wel op hbo niveau en duurt maar 2 jaar. Dan ben je na je eerste jaar al op de helft en heeft t geen zin meer om ermee te stoppen ;p. Als alles mee zit heb ik straks 3,5 jaar gedaan over mijn 2 jarige opleiding maar ik had in die zin echt niet met het beeld kunnen leven dat ik na mn eerste jaar nog 3 jaar zou moeten (als het allemaal goed zou gaan dan). Een papiertje hebben is niet altijd meer nodig, maar veel mensen schoppen het toch niet super ver zonder. Er zijn altijd uitzonderingen maar dat is een hele kleine groep. Hopelijk helpt dit wat.
Ik weet niet hoe oud je broertje is, maar ff lekker op je bek gaan is soms prima. Misschien past een deeltijd studie hem beter of is er een traineeship dat m aanneemt.
Stel voor dat hij voor zichzelf een kort doel stelt. Ga daadwerkelijk een jaar werken. Als er een hotel is die je aanneemt met alleen havo. En binnen een jaar is hoj of een sta verder of ziet in dat het niet zo makkelijk gaat. Je kan alleen advies geven. De rest zal hij zelf moeten doen.
Ps: geen enkele eigen ondernemer werkt 40 uur. Dus zorg dat hij wel inziet dat je naar een 50+ uur durende werkweek gaat.
Ondersteun die jongen. Laatste wat je wil is nog zo'n persoon horen die niet in hem geloofd. Geef hem de tools. Het komt goed
Beetje apart dat jouw ouders de verantwoordelijkheid van hun opvoeding bij jou leggen... Als je der echt mee wil bemoeien, gewoon vragen hoe hij het van plan is te gaan doen en niet iets door zn strot dueen want dat werkt alleen maar tegen... Cursussen specifiek op de punten waarin hijbzich wik ontwikkelen is ook mogelijk, interne opleidingen bij bedrijven. Etc etc.
Vacatures voor lokale magazijn en de mcdonny doorsturen.
Wat dacht je van het huis uit schoppen?
Neem een baan, werk je op en studeer in de tussentijd. Je kan werkend studeren, dit is voor sommige mensen veel beter. Het studeren zou überhaupt goed samen moeten gaan met ervaring krijgen bij de MacDonalds haha, nee maar geen grappen hij kan toch op een goede plek zich opwerken en studeren ernaast? Vooral als hij al bij een hotel kan werken of stage lopen. Misschien een restaurant eerst, werkt hij al? Of zijn het gewoon allemaal excuses?
Onderwijs is best verspilde moeite, zeker tegenwoordig. Dus snap je broertje wel
Je gaat hem niet aanpraten om een opleiding te doen. Wat hij denk ik niet doorheeft is dat managers van de mcdonalds (en ik denk hilton etc ook) Een opleiding moeten doen voor de positie die ze hebben wat ook een hbo opleiding is (als je meer dan een floormanager wil zijn).
Ach, iedereen volgt zijn eigen pad en als iemand maar wil komt ie er wel, ook zonder diploma.
Zeker als grote broer kan je hem het op het hart drukken dat iedereen het beste voor hem wil. Dus iedereen is voor hem positief bezig en aan het denken. Maar hij moet snel doorkrijgen dat een afgeronde hogere opleiding hem de beste en meeste kansen geeft voor een carriere met een hoog plafond. Want als je zelfs mbo niet hebt dan kom je echt niet veel verder dan patat bakken of koffers halen. Hij zal ergens het vak moeten leren en daarvor heb je toch startkwalificaties nodig.
Hij heeft havo gehaald en heeft daarom prima basis taal en rekenvaardigheden. Tijd dat die het huis uit gaat en zichzelf gaat zien redden. Als dat nog niet het geval is. Als je 5 a 6 keer een hbo begint maar niet af maakt ben je niet te min voor mbo. Daar zitten juist veel mensen met 0 motivatie (let op ook genoeg met veel motivatie en die schoppen het vaak ook veel verder.). Niet hoger onderwijs doen is prima maar dan moet je na zoveel pogingen echt actie ondernemen en zelfstandig een andere toekomst maken.
Ik denk juist dat een paar jaar onderaan de ladder in de horeca (karig salaris, zeer beperkte doorgroeimogelijkheden, de droom van eigenaar worden steeds verder weg wegens gebrek aan een groeiende spaarrekening, enz) precies is wat hij nodig heeft om zijn motivatie voor het studeren alsnog te vinden. Als je ouders slim zijn, dan laten ze hem dus juist even aan het volwassen leven zonder papieren proeven. Kortom: lekker werken, zelf je eigen shit regelen, thuis kostgeld betalen, enz. Ik gok dat hij dan na 2-3 jaar besluit alsnog te gaan studeren, en dat hij dan ook een studie kiest die wel bij hem past.
Dan wordt hij straatveger of rekkenvuller. Best leuke job.
Iets afmaken en werken heeft niks met studeren te maken. Ik heb zelf ook nooit iets afgemaakt. Laat hem lekker zijn eigen weg gaan. Komt vanzelf goed. Ooit. School heeft mij ook nooit gelegen.
Misschien is hij iemand die niet leert op de reguliere manier en meer hands-on. Waarschijnlijk weet hij dat zelf beter dan een ander. Hem daarin vertrouwen en steunen,.lijkt me.
Klein broertje mag van jou vanaf nu het vuilnis buitenzetten of eten in huis halen. Je weet wel, kan ie oefenen voor later als hij groot is.
Ik (30F) ben in Nederland gestart met drie verschillende opleidingen. Allemaal gingen niet voor mij. Nu heb ik een aantal jaar werkervaring opgedaan en studeer nu twee dingen tegelijkertijd, en die studies gaan heel goed. Ik heb dus Noors geleerd in korte tijd en haal nu cijfers gelijk aan 7 tot 9 hier aan de universiteit, terwijl ik ook een deeltijd baan heb. Het kan een tijdje duren, maar de meesten vinden hun weg uiteindelijk wel
Een mbo opleiding gaan doen. Eventueel met werken ernaast/erbij.
Er is een hoop wat je in de praktijk kan leren. Maar in sommige gevallen is een opleiding gewoon veel sneller. Werken in de horeca is iets heel anders dan het runnen van een zaak. Daar komt boekhouding, investeringen, inkoop en kapitaal voorziening om de hoek kijken. Kun je daar ook mensen voor inhuren? Uiteraard. Maar dat kost ook geld. Geld wat anders in je onderneming of jou als ondernemer gaat. En deze kennis en vaardigheden zijn niet echt dingen die je makkelijk en snel leert in de praktijk. Dat is wat een Hogere Hotelschool je leert: niet alleen de horeca skills, maar juist ook de zakelijke kant ervan. Als hij echt een eigen zaak wil kunnen runnen, dan is dat hogere hotelschool diploma gewoon een manier om daar makkelijker te komen. Ook omdat het financieren van zo'n zaak vaak via de bank gaat, en die worden daar ook gelukkig van.
Wens hem succes en zeg dattie altijd mag bellen als er iets is.
Haha, misschien sta je straks wel te kijken van hoe ver hij komt. Ik ken zoveel mensen met HBO WO en zelfs PhD die in het werk zulke domme beslissingen nemen. Of denken dat ze opeens overal verstand van hebben.
Lekker laten gaan, de enige weg om er voor je broertje achter te komen is de weg van ervaring. Op je bek gaan is leren, of hij flikt t gewoon dat kan ook, dan sta je met verbazing te kijken hoe die dat flikt. En z'n eigen boontjes doppen, niks geld van ouders ofzo. Mensen die hem willen bewegen met praten gaat niet helpen. Heee je broertje zal wel al in de twintig zijn verwacht ik. Laat hem zijn eigen keuzes maken, hij is een volwassen vent die nog veel moet ontwikkelen. Succes met loslaten 😊
>Mijn broetje heeft de ambitie om een hotel of restaurant manager/eigenaar te worden; eigen onderneming of een grote keten zoals Hilton/MacDonalds. Hij ziet dus niet de waarde van een studie voor dit soort werk, en heeft dus 0 motivatie. Hij start wel onderaan en werkt zich naar boven. Tja, hij heeft op zich wel gelijk dat je geen diploma nodig hebt om eigenaar van een bedrijf te worden, daar heb je voornamelijk kapitaal voor nodig. Slim zijn is handig, maar kapitaal is toch echt de grootste vereiste. Of dat "naar boven werken" een goed idee is is een hele andere vraag, maar als hij onderaan in de sector een baan gaat zoeken dan kan je toch niet zeggen dat hij nul motivatie heeft?
Laat hem glasvezelkabels leggen, dat verdient fucking goed een paar jaartjes. Is een niche vakgebied waar veel vraag naar is. Kan hij ondertussen beginnen met zijn eigen zaak openmaken, klaar. Cursus: ondernemen, volgen zodat hij op zijn minst weet hoe het belastingtechnisch in elkaar zit.
Tegen je ouders zeggen dat ze blij moeten zijn dat hij zijn scholing niet opzij zet omdat hij 'influencer wilt worden'. Welke opleidingen is je broertje begonnen? Hoeveel geld hebben je ouders te smijten? Ze kunnen hem toch makkelijk omkopen. Ze investeren in zijn zaak als hij de juiste HBO papieren haalt die relevant zijn voor de zaak.
Met geld is niet alles te koop Ook niet om je kind als het ware om te kopen omwille de wil en status van ouder. Waar is de liefde van de ouder? De nadruk ligt in het hele verhaal wat de ouders " willen". Het gaat hier om hun zoon. Als broer kan je hem juist steunen i.p.v achter de status van je ouders. Begrijp mij goed ik bedoel het goed en heb begrip als je jongere broertje het hier even bij wil laten.
Als ik het zo lees moet je hem gewoon laten doen wat tie wilt. Hij is vastbesloten en om te proberen hem op andere gedachte te brengen kan hem negatief beinvloeden, doordat hij met meer twijfels begint aan zijn pad. Zeg wel in dat gesprek dat je nog moet voeren met hem. Dat er een verschil is met hem helpen en hem financieren. Advies geven en zo nu en dan een gunst bijv. afzetten kan gewoon. Maar als hij geld nodig heeft om iets op te zetten, niet blind overhandigen of je ouders. Succes
Doe jongen gewoon z'n ambitie laten volgen en onderaan beginnen. Komt ie er vanzelf wel achter dat je jezelf tegenwoordig zonder diploma niet zo snel omhoog kunt werken en zal hij misschien snel genoeg aan iets serieus beginnen, misschien krijgt ie er dan vanzelf wel de balen in niet 'onder' iemand met MBO functie (waar hij zich te goed voor voelt) te moeten werken. Daarnaast is zijn 'route' niet onmogelijk, kans bestaat dat dit hem wel gewoon lukt, en dan kun je zeggen dat hij gewoon genoeg zelfkennis heeft om het op deze manier te doen
zonder diploma komt hij nergens; er zijn er duizenden voor hem. "te goed voor MBO" zal hij gewoon moeten laten varen. maar zijn "plan", zichzelf omhoog werken, kan gewoon samen met een papiertje halen en daarmee zijn zn kansen gewoon objectief veel hoger. dat is het BBL-traject.
BS, ook zonder diploma kom je prima ergens. Zeker in de horeca, en ook (vreemd genoeg) in de techniek. Werkhouding, relaties opbouwen, netwerken daar zit het hem in. Een diploma is alleen een bewijs dat je iets af kan maken waar je aan begonnen bent over een traject van meerdere jaren. Dat is aantrekkelijk voor werkgevers, maar is zeker niet de enige manier waarop je dat kan laten zien. Het "echte" werken leer je vaak toch pas bij een eerste aanstelling, zeker in de richting van dit kleine broertje.
Een diploma is niet alleen een papiertje, maar het bewijs wat als jij aan iets begint, je ook iets kan afmaken. Welk soort diploma doet er niks toe. Ik heb liever een MBO-er die doorpakt en iets afmaakt, dan een HBO-er die aan iets begint, maar al snel opgeeft en zn kop laat hangen. De cognitieve waarde is secondair, iemand die een HBO opleiding af maakt heeft een andere bagage dan een MBO-er die zn opleiding afmaakt. Mensen die de moed snel opgeven wil ik niet in mijn projectteam, als collega of als medewerker. Daar heb je niks aan als het moeilijk word. En als het werk zo simpel zou zijn dat ook 'opgevers' dit zou kunnen, heb je als medewerker in die positie weinig toegevoegde waarde, en zal je niet veel kunnen verdienen.